خرافات آفت بزرگ جامعه * نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
خرافات (جمع واژه عربی خرافه) به معنی اعتقاد غیرمنطقی و ثابت نشده به تأثیر امور ماورای طبیعت در امور طبیعی و به عبارت دیگر، هر نوع پندار عجیب برای مردم عوام است. معمولاً خرافات ریشه در گرایش‌های درونی یا باطنی در زندگی بشر داشته‌اند و به مرور تبدیل به خرافه شده‌اند. آنچه مورد اتفاق فیلسوفان است این است که هیچ تعریف مشخص و همه پسندی درباره خرافه وجود ندارد و تعریفی که از خرافه به معنای امر موهوم در ذهن مردم است بسیار نا مشخص و گنگ به نظر می‌رسد.
با تایید تعریف فوق از خرافات ، باین باور می رسیم که امور مبتنی بر خرافات هیچگونه پایه و اساس علمی و واقعیت عملی ندارند. بنابراین باور کنندگان به امور خرافی ، یا نآگاه و فریب خورده اند، یا آگاهند و براساس اهداف مشخص،
فر یبکاری می کنند. زمانی در افواه عمومی و رسانه های جمعی، صحبت می شدکه عده ای از مسئولین کشور از رمال های داخلی و خارجی خط می گیرند. وصحبت از این بود که رمال ها به دفاتر مسئولین رده بالا رفت و آمد دارند. اگر در صحبت های گذشته و اخیر یادشده حتی واقعیتی ناچیزی باشد، جای تاسف دارد ونشان می دهد که کشور از چه مواضعی معیوب است و لطمه ها خورده است. معیوب از این نظر که اگر مسئولی به رمل و رمالی اعتقاد داشته باشد، حتی اگر باخط ونشان رمال کارهم نکرده باشد، تفکر افراد مربوطه عیبناک بوده وهست. یعنی در عصر دانش و تکنولوژی، بعضی از مدیران کشور با رمل و اسطرلاب کار می کنند. و
می توان حدث زد که بخشی از بد بیاری های جامعه از این مسیر بوجود آمده و می آید. درمورد عدالت، گویا از حضرت علی (ع) نقل است که عدالت یعنی هر چیز در موقع و موضع معقول و منطقی خود باشد. با تکیه براین تعبیر، می توان با قاطعیت گفت که قرار گرفتن یک یا چند مسئول معتقد به خرافات بجای کسی که باید عالم و ماهر و عاقل باشد، عین بی عدالتی و معادل شکست در وظایف و فرصت سوزی محض می باشد. بعبارت دیگر کار با هدایت و خط ونشان رمل ورمالی عین فریبکاری و خسارت و نابخشودنی است.
