انتخابات و دموکراسی*نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
انجام هرکار فردی و جمعی زمینه می خواهد. انتخابات نیز به عنوان یک کارجمعی تابع این قاعده می باشد. در جوامع سنتی بعلت داشتن ساختار مدیریتی سنتی غیر دمکراتیک، نیاز زیادی به گزینش مردمی نیست. زیرا انتخاب مدیران، طبق رسوم قومی، دینی، طبقاتی و صنفی آشکار و پنهان در درون ساختار حاکم از بالا به پائین و معمولا از جانب مدیران ارشد، انجام می گیرد.
درجوامع مدرن دموکراتیک انتخابات مردمی شیوه انتخاب مدیران می باشد. شیوه های انتخاباتی در جوامع مختلف مطابق ساختارهای حاکم به شکل های گوناگون اتفاق می افتد. در جوامع دموکراتیکی که دارای احزاب فعال هستند، انتخابات به دو نوع متفاوت انجام می شود. نوع اول اینگونه است که افراد مایل به انتخاب شدن به عضویت در مجالس کشور و یا انتصاب به مقامات انتخابی، نخست خود را از طریق حزب متبوعه به عنوان نامزد نمایندگی مجالس و یا انتصاب به مقامات انتخابی معرفی می کنند. این افراد اگر در رقابتهای درون حزبی برنده شدند، ازطریق حزب برای عضویت در مجالس و یا شرکت در رقابتهای بین حزبی مقامات از جمله ریاست جمهوری معرفی و انتخاب می گردند. منافع ومضار مدیریت های سنتی و دموکراتیک بعلت وابسته بودن به عوامل مختلف فردی ، اجتماعی و اقتصادی و سیاسی دیگر همیشه یکسان مطلوب و یا نامطلوب نیستند. چنانچه در میان کشورهای جهان طیف وسیعی از کشورهای فقیر وغنی و مترقی و عقب مانده وجود دارند که با شیوه های مدیریتی یکسان اداره می شوند. ولی اگر سنجش ازادی های فردی و اجتماعی رایج دنیای متمدن مد نظر باشد، می توان ادعا کرد که مردم جوامع دمکراتیک معمولا بیش از مردم جوامع سنتی و غیر دموکراتیک ازادتر هستند. اهمیت و ارزش آزادی های فردی و اجتماعی بسیار مهم هستند و با هیچ گزینه دیگری قابلیت مقایسه ندارند. بنابراین اگر خروجی انتخابات انجام شده در جوامع به تحقق آزادی های فردی و جمعی جوامع ذیربط بیانجامد امری مبارک است. وگرنه ترکیب شیوه های سنتی و دموکراتیک، جوامع را از منافع هردو شیوه محروم می کند و از طریق مضار شیوهای یادشده صدمه می زنند.
