دموکراسی حزب می خواهد* نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
ظاهرا همه افراد و گروه ها، خیر و صلاح کشور و مردم را می خواهند. انواع خواسته ها و روش های رسیدن به خیر و صلاح جامعه متفاوت است. ضمنا خواستن بخش کوچکی از کار و توانستن و عملی کردن نیات خیر و صلاح، قسمت های بزرگتر آن بشمار می روند. وقتی گفته می شود فلان کار مثل آب خوردن آسان است، مشروط بوجود اراده ، صداقت و مهارت می باشد. یعنی اگر انجام کاری درنهایت آسانی باشد، ولی اگر نیت خیر، توانائی و مهارت کافی در کار نباشد، کارهای آسان، در ردیف امور سهل و ممتنع قرار می گیرند.
در امور فردی و جمعی، چون مدیریت جامعه، امور سهل مدیریت جوامع تجربه شده در نقاط مختلف دنیا، در جاهای دیگر به مشکل برخورده و به بیراهه رفته است. یعنی در موارد نا موفق، بجای دادن بهره های مادی و معنوی مطلوب، بعلل مختلف بجای سودآوری و بهبود اوضاع، باعث ایجاد خسارات مادی و معنوی زیاد و پشیمانی ها می گردد.
در گذشته و حال طیف وسیعی از حکومت های دیکتاتوری و دموکراتیک، ملت ها و کشور ها را اداره کرده و می کنند. نتایج عمل کرد حکومت ها و دولت ها، اغلب با معیار هائی چون، رعایت حقوق مادی و معنوی مردم، رفاه و آسایش عمومی و آزادی های سیاسی و عقیدتی و آبادانی، سنجیده می شود. تاکنون هیچ حکومتی تنها با تکیه بر یک یا دو مورد از مجموعه معیارهای مذکور
نتوانسته اند تائیدیه درجات مطلوبیت، مرغوبیت و مفید بودن بگیرند. باور اینست که ارزیابی دولت ها هم با معیار های فوق عملی می شود. حکومت ها و دولت ها که مدیریت مادی ومعنوی ملت ها و کشور ها را عهده دار هستند، اگر مطابق نظر و خواست مردم اداره شوند با معیارهای یاد شده توفیق کسب درجه مطلوبیت می کنند. نظر و خواست مردم نیز جز از طریق فعال بودن احزاب واقعی بدست نمی آید.
بنابراین دموکراسی واقعی فقط با وجود احزاب واقعی، فعال و ارائه کننده آرا اکثریت جامعه بوجود می آید.
