زنان و فرصت هایی که از کف می روند

‌‌‌‌‌پایگاه خبری ارک :
زنان» مسئله ای کهنه اما حل نشده این سرزمین است بطوریکه سخن واحدی از اصحاب قدرت و صاحبان نظر درباره حقوق زنان شنیده نمی شود و بر سر مواجهه با مسئله زنان توافقی ملموس نیست.
در به وجود آوردن این نارسایی البته چند عامل دخیل و هم دست اند؛ پاره ای تاریخی است، پاره ای حقوقی و پاره ای نیز اخلاقی – عرفی است.
هنوز دامن اختیار و آزادی و دامنه حقوق زنان مشخص نیست. هر کس بسته به نوع قرائت دینی و فلسفه سیاسی و نظام حقوقی که به آن معتقد است حق و تکلیفی برای زنان متصور است.
البته این امر خود نیز هم محل نزاع شده است و هم عامل نزاع، چراکه هر اندیشه ای داشته باشیم هر اندازه منصفانه تا در جایگاه زن نباشیم نمی توانیم حقوق عادلانه ای را برای او وضع کنیم چراکه عدالت موقوف به شناخت است و شناخت از محققی همدل و تحقیقی همدلانه برمی خیزد.
ازاینجا می توان به عوامل تاریخی و نارسایی حوزه زنان پل زد. از دستاوردهای معرفت شناسی و روش شناسی جدید، وقع و اشتباه به همدلی است.
روش شناسان معتقدند شناخت جدید از روش همدلانه برمی آید؛ اما واضع حقوق زنان، هیچ گاه به طورکلی زنان نبوده اند. نه تنها حقوق، بلکه تدوین فلسفه هایی که نظام های حقوقی بر آن ها ابتنا دارد نیز کار زنان نبوده است.
به طوری که عده ای معتقدند از یک نظام معرفتی مردانه، حقوق زنان درنمی آید! درواقع این عده معتقدند نظام حقوقی و عمیق تر از آن نظام معرفتی مکاتب سیاسی را مردان نوشته اند و همه مردانه اند. این مسئله نیز حکایت امروز نیست. تا بوده، علم و معرفت مردانه بوده است و بس.
لذا ما گرفتار و دربند مفاهیم و حقوقی مردانه ایم و رهایی از آن و شکافتن این سقف، نگاهی جدید و طرحی نو می خواهد.
علت دیگر این امر البته این است که مسئله زنان را مسئله ای اخلاقی نمی بینیم. نگاه غیراخلاقی و نگاه حقوقی صرف به زنان، نگاهی است که دیگر طرفدار عریان ندارد اما در اذهان همه ته نشین شده است و تا این رسوب برچیده نشود، خشونت و تبعیض علیه زنان نیز زدوده نمی شود.
سخن اصلی این است که حقوق زنان مدعیانی و بانیانی دارد. اگر آنان نیز بلنگند دیگر امیدی به اصلاح نمی توان جست. سخن من البته از این هم کوتاه تر است، به کوتاهی یک سفر؛ اخیراً رئیس محترم جمهوری به شهر یاسوج سفر کردند.
برای ایشان انواع جلسات و دیدارهایی پیش بینی شده بود و گروهی از اقشار به نزد ایشان رفتند و از مصائب خود گفتند.
جالب ماجرا اینجاست که مسئله زنان بازهم مورد غفلت واقع شد و اسیر دستورالعمل های مردانه! هر چند معاونتی در ریاست جمهوری و ادارات کلی در استان ها متکفل این حوزه اند، اما در این سفر صدای آن ها از همه کوتاه تر بود و فرصتی طلایی را از دست دادیم.
رئیس جمهور و معاون امور زنان ایشان حضور داشتند که متأسفانه اهتمامی در استان نسبت به امور زنان دیده نشد و این فرصت از کف رفت و رخت بدون تائید ماند و بازهم آبی چرکین!
همه خوب می دانیم که مصائب زنان در این استان دوچندان است؛ بافت عشایری و نیمه شهری، عرف کج و معوج و چه بسیار مسائلی دیگر که مشکلات زیادی برای زنان استان به وجود آورده است.
این سفر می توانست فرصت مناسبی باشد برای طرح مسائل و مطالباتی که زنان آن را کمترین حق خود می دانند که متأسفانه… نبود وحدت و همدلی بی بی های دیار و بالادستی خودمختار مردان و به تبع آن دراز کردن کفچه گدایی از مدیران ارشد برای سهم خواهی بانوان! شاید کتابفروشی و شاید …!
چه بسیارند معماران زبردستی که باید مدیرکل راه و ترابری باشند، چه زیبارویان متخصصی که با یک جو همت مدیر دانشگاه و علوم پزشکی باشند، چه بانوان اساتید فن و بیان و اندیشه و حکمت و هنر که باید مدیرکل ارشاد باشند، چه صنعتگران بانو و نمونه و خلاق و دکترین اقتصادی و صنعتی که می توانند این حوزه را رهبری کند و ده ها چه و چه و چه دیگر که فقط روز زن خوشحال هستند که یک سکان دار لوح تقدیری به آنان تحقیر کند.
مدیر محترم بانو و عزیز و مشاور خیلی خوب استاندار! این است مأوای با زن بودن. مسیر به گرفتن چند عکس با رئیس جمهور و وزیر و وکیل و استاندار نیست، با حضور خود و برای حضور خود، دختران ایل را به قله های ایستا و مانای افتخار و رهبری نزدیک کنیم.
6162/1662