خودشیفتگان و حرکت در مدار صفر

‌‌‌‌‌پایگاه خبری ارک :
بطور مثال گاهی که سخن از تعریف از یک شغل، اثر هنری و دستاوردی می شود، افرادی هستند که دربرابر این تعریف ها موضع منفی می گیرند و ضمن ردکردن سخنان ستایش آمیز، گفته هایی احساساتی علیه اثر یا پدیدآورنده آن بیان می کنند.
کارشناسان علم روانشناسی بر این امر تاکید دارند که خودشیفتگی رابطه مستقیمی با اعتماد به نفس دارد و احترام به خود برای سلامت روان افراد مفید است و بخشی از اعتماد به نفس که در قالب آن، فرد به خود علاقه دارد قابل قبول است و مفهوم و میزان خودشیفتگی را مثلا نمی توان در ایران و آمریکا با یکدیگر مقایسه کرد.
کارشناسان معتقدند: اگر خودشیفتگی به سطحی برسد که مانع از دیدن توانایی ها و عملکرد مثبت دیگران شود فرد دچار اختلال است.

** احترام به خودمان خوب است، نقد ناپذیری بد
مهدی ملک محمدی روانشناس در این باره به خبرنگار ایرنا‌ گفت: احترام به خود ضرورت سلامت روان است اما اگر نیازبه تعریف کرد دیگران از خودمان را احساس کنیم و از نقد دیگران بترسیم دچار خودشیفتگی شدیم.
وی با تایید این که بسیاری از مردم دچار خودشیفتگی هستند،‌ گفت: علت این موضوع فرهنگی است در حالی که در گذشته افراد از دوست داشتن خود منع می شدند با تغییرات اجتماعی و آموزه های جدید روانشناسی غربی کنونی اهمیت دادن به خود بیش از دیگران اهمیت پیدا کرده و پررنگ شده است.
وی افزود: بارها شده در جمعی که نباید از خودمان تعریف کنیم،‌ تعریف کردیم و در مجلسی که باید از خودمان تعریف نکنیم به اشتباه تعریف کردیم و بارها حسرت خوردیم که چرا از خود تعریف نکردیم و بارها پشمان شدیم چرا تعریف کردیم.

** خودشیفتگی مانع رشد است
وی با بیان این که در فرهنگ آمریکایی فردگرایی ارزشمند است ‌گفت: در این فرهنگ خودشیفتگی سبب زیر پا گذاشتن قوانین نمی شود و البته بیش از میزان نیز افزایش پیدا نمی کند.
وی افزود: در ایران برخی تصور می کنند خودشان در نقطه مثبت و درست قرار دارند و دیگران در مقابل آنها‌ و این اتفاق نقطه آغاز خشونت است. در این شرایط فرد حاضر به شنیدن هیچ گونه انتقادی نیست و نسبت به منتقدان بی اعتنایی می کند.

** خودشیفتگی مسری است
این روانشناس با اشاره به این که خودشیفتگی مسری است،‌ گفت: رانندگی در ایران موید این موضوع است مردها تصور می کنند جنس قویتر و بهتر هستند و نسبت به زنان مثلا رانندگان بهتری هستند و این آغاز گر خشونت جنسی در میان افراد جامعه است.
ملک محمدی گفت: در این شرایط اگر مدیریت مجموعه به آقایی سپرده شود امکان افزایش خشونت افزایش پیدا می کند.
وی با تاکید بر این که آموزش و پرورش می تواند احترام به خود را به دانش آموزان آموزش دهد،‌ گفت: در مدارس باید به دانش آموزان، آموزش دهند در حین احترام به خود باید به دیگران هم احترام بگذارند.

** خودشیفته ها اعتماد به نفس ندارند
وی با تاکید بر این که افراد خودشیفته در جنگ درونی با خودشان هستند، گفت: ترس خودشیفته‌ها این است که دیگران به این ناسازگاری درونی آن ها پی ببرند و برای همین خودشان را در لایه ای از تکبر محفوظ می کنند تا دیگران متوجه نداشتن اعتماد به نفس آنها نشوند.
وی سرانجام پدیده خودشیفتگی را رشد نکردن جامعه می داند و معتقد است: در این جوامع همکاری شکل نمی گیرد و در نتیجه توسعه امکان پذیر نیست.
خودشیفتگی که گاهی آمیخته با حسادت می شود، راه را بر انتقاد می بندد و بسته شدن راه انتقاد به معنای رکود در جامعه است و این رکود نهایتا بالندگی را از جامعه می گیرد.
ژیلا آهنگرزاده روانشناس بالینی گفت: در اختلال شخصیتی خودشیفتگی فرد خود را با لیاقت تر و توانا تر از دیگران می داند.

**والدین خودشیفتگی را به فرزندانشان ارث می دهند
وی با اشاره به توجه بیش از حد والدین به فرزندانشان گفت: امروزه آنچه شاهد هستیم این است که پدر و مادرها فرزندانشان را به کلاس های مختلفی چون،‌انگلیسی، فرانسه ، ارگ ،‌ گیتار، فوتبال،‌ تنیس و شنا می فرستند.
وی در این باره افزود: این موضوع سبب می شود والدین تصور کنند فرزندشان استعداد خاصی دارند و این موضوع به فرزندشان نیز منتقل می شود.
این روانشناس گفت: تعریف و تمجید بیش از حد والدین از فرزندان درباره استعدادها و زیبایی هایش سبب می شود فرد تصوری اشتباه از خودش پیدا کند.

** خودشیفته دیگران را قدر دان نمی دانند
وی افزود: هرچقدر دیگران از فردی که دچار اختلال خودشیفتگی شده مثلا درمورد کاری که انجام داده سپاسگذاری کنند وی این میزان را ناکافی و کم تصور می کند و مدعی است دیگران قدر زحمات و توانایی های وی را نمی دانند.
این متخصص سلامت روان با تاکید بر این که خودشیفته ها علاقه‌ای به حضور در فعالیت های گروهی و جمعی را ندارند،‌ گفت: شیفتگی به خود سبب می شود دیگران ارزشی برای فرد نداشته باشند.
آهنگرزاده افزود: افرادی که دچار این اختلال هستند تاب و تحمل انتقاد کردن دیگران از خودش را ندارد و ادعا دارد از دیگران بهتر است و هیچ نقد و ایرادی به آنها وارد نیست.
وی افزود : این افراد به دلیل مشکلات بین فردی که برایشان به وجود می آید از دیگران فاصله می گیرند و دچار افسردگی می شوند.
وی با بیان این که این اختلال‌ های شخصیتی را درمان قطعی ندارد و تنها می توان آن را کنترل کرد و گفت: بحران اصلی این افراد در دوران میانسالی و سالمندی است.

**خودشیفته ها تجربه ای از امور لذت بخش زندگی ندارند
وی در این باره افزود: این افراد به این خاطر که تمام مدت درگیری ذهنی دارند از امور لذت بخش زندگی همچون دوستی با دیگران، طبیعت محروم هستند و این یکی دیگر از دلایل افسردگی است.
آهنگرزاده تصریح کرد :نبود ساختارها مناسب برای کسب موفقیت سبب می شود افراد در ذهنشان درگیر شوند و چون در عالم واقعی امکان کسب موفقیت را ندارند در ذهنشان توهم موفقیت ایجاد شود.
اجتمام**3377** 1569
گزارشگر: سمانه زین العابدین **انتشار: علی حبیبی