معرفی 3 موسیقیدان ایرانی بعنوان گنجینه زنده بشری

ارک خبر- استاد ابراهیم قنبری مهر، استاد محمد اسماعیلی و عاشیق سلجوق شهبازی سه تن از نامداران موسیقی ایران، به‌عنوان «گنجینه زنده بشری در موسیقی ایرانی» در فهرست حاملان میراث ناملموس (نادره‌کاران) معرفی شدند.
معرفی 3 موسیقیدان ایرانی بعنوان گنجینه زنده بشری
نخستین بار اصطلاح نادره کاران به عنوان کتابی از ایرج افشار که سوگنامه ناموران فرهنگی و ادبی ایران است به کار رفت و پس از آن نیز با همین معنا کاربرد پیدا کرد.
به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از معاونت میراث فرهنگی، کمیته ملی ثبت میراث ناملموس با حضور فرهاد نظری مدیرکل ثبت آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی و کارشناسان حوزه ثبت سازمان میراث‌فرهنگی، دوشنبه 18 دی ماه در سالن فجر تشکیل جلسه داد و 60 پرونده از استان‌های مختلف را در حوزه میراث ناملموس ارزیابی کرد.
در این جلسه اما 3 تن از نامداران موسیقی ایران به عنوان گنجینه های زنده بشری در فهرست حاملان میراث ناملموس معرفی شدند.
نظری اظهار کرد: «ابراهیم قنبری مهر» استادی بی‌نظیر در صنعت و هنر سازی است. او متولد مرداد 1307 در تهران است. وی که یکی از قدیمی ترین سازنده های ساز در ایران به شمار می رود به دلیل نبوغی که در موسیقی داشت توانست سازنده تمام ابزار و آلات موسیقی ایرانی باشد.
وی تاکید کرد: قنبری مهر به واسطه روحیه نوآور خود، در سازهای ایرانی تغییراتی ایجاد کرد تا مشکلات این سازها را کمتر یا برطرف کند. از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به تنظیم فاصله گوشی، ثابت کردن خرک سه‌تار، تثبیت پرده‌های تار و سه‌تار با فلز، تغییر سرپنجه تار و سه‌تار به قالب گیتار، ایجاد شیار در اطراف دهانه کاسه و نقاره تار، طراحی ساز کروماتیک سنتور، تغییرات در سازهای قانون و کمانچه اشاره کرد.
از کارهای منحصر به فرد او، ابداع تکنیکی زیبا در تزئین سازها با بهره‌گیری از تلفیق ورق برنج و چوب‌های زینتی معروف به «مِهرکاری» است که استادان سازنده ساز، نام آن را از پسوند فامیل قنبری‌مهر گرفته‌اند.
قنبری‌مهر در اوایل دهه هفتاد، با اندازه‌گیری نسبت نوازنده به ساز در نقاشی‌های ظروف به‌جای مانده از دوره ساسانی، بربط‌هایی را مشابه بربط‌های آن دوره، به دو صورت متفاوت، یکی با صفحه پوستی و دیگری با صفحه چوبی ساخت.
مدیر کل دفتر ثبت آثار تاریخی کشور اما به ویژگی های محمد اسماعیلی به عنوان یکی از نامداران موسیقی ایران اشاره کرد و افزود:«محمد علی اسماعیلی» نوازنده تنبک نیز از جمله نامدارانی است که در فهرست گنجینه های زنده بشری ثبت شد. شیوه نوازندگی محمد اسماعیلی شیوه حسین تهرانی است. محمد اسماعیلی از امکانات تمبک مانند چوب، گرفت‌های تمبک استفاده کامل می‌کند. محمد اسماعیلی سابقه طولانی در تکنوازی و همراهی با ارکستر دارد. دونوازی‌های (سؤال و جواب) وی با سنتور فرامرز پایور از آن جمله است.
محمد اسماعیلی دارای مدرک درجه یک هنری، معادل دکترا است. وی حدود 15 قطعه فانتزی روی ریتم‌های ایرانی تنظیم کرده که معروفترین آن‌ها قطعه‌ای به نام رونماست.
نظری عاشیق سلجوق شهبازی را خالق، شاعر، آهنگساز و نوازنده ماهر عاشیقی معرفی کرد و افزود: «عاشیق سلجوق شهبازی» بنیانگذار ‘خانه ایران عاشیقلاری’ است. وی در سال 1341 در روستای آغچاقشلاق شهرستان میانه متولد شد. وی یکی از نامدارترین عاشیق های آذربایجان است که علاوه بر مهارت در اجرای سروده های مختلف عاشیق دارای تالیفات و ترجمه های بسیاری در حوزه عاشیق است.
آنطور که کارشناسان معتقدند وی، مسلط ترین عاشیق زنده ایران محسوب می شود و از بیشترین محفوظات برخوردار است و و شاگردان بسیاری نیز تربیت کرده است.