وی ادامه داد: قدیمی ترین نسخه شاهنامه در گنجینه مخطوطات کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی مربوط به قرن دهم هجری قمری است که توسط ‘محمد کشتی’ به کتابت درآمده و سال 1311 شمسی توسط میرزا رضاخان نائینی وقف آستان قدس رضوی شده است.
کارشناس مسئول اداره مخطوطات سازمان کتابخانه ها، موزه ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی گفت: نسخه های خطی شاهنامه از لحاظ هنری بسیار نفیس هستند و تعدادی از آنها مصور و دارای مجالس رزم است. یکی از این نسخه ها نیز کتابت شده در قرن یازدهم می باشد که توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران به کتابخانه مرکزی آستان قدس هدیه شده است.
وی ادامه داد: در بخش کتابهای چاپی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی نیز هزار و 700 جلد کتاب درباره شاهنامه به زبانهای فارسی، ترکی و اردو به قلم نویسندگان متعددی وجود دارد که به شرح داستانهای شاهنامه و تفسیر اشعار پرداخته اند.
او گفت: در مجموع از بین نسخ خطی موجود در گنجینه مخطوطات کتابخانه آستان قدس رضوی هشت هزار نسخه در موضوع ادبیات و مربوط به شاعران و نویسندگان بزرگ است.
فردوسی با سرودن شاهنامه زبان پارسی را زنده و پایدار کرد بطوری که حتی در ادبیات جهان تاثیر گذاشته و شاعران بزرگی مانند گوته و ویکتور هوگو از آن به نیکی یاد کرده‌اند.
شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی حماسه ‌ای منظوم در بحر متقارب مثمن محذوف و دربر گیرنده 60 هزار بیت از برجسته ‌ترین سروده‌های حماسه ‌ای جهان است. درون‌ مایه این شاهکار ادبی اسطوره‌ها، افسانه ‌ها و تاریخ ایران از آغاز تا حمله اعراب وقایع چهار دودمان پادشاهی پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان را مرور کرده است. شاهنامه به همه زبانهای زنده جهان ترجمه شده ‌است.
حکیم ابوالقاسم فردوسی سال 329 خورشیدی در روستای پاژ از توابع توس در خراسان دیده به جهان گشود و سال 416 خورشیدی در سن 78 سالگی چشم از جهان فرو بست و در همین مکان به خاک سپرده شد.