«قصه های دبیرستان نجات تبریز» کتاب شد

کتاب «قصه های دبیرستان نجات تبریز»، عنوان کتابی است که به قلم «چنگیز جابری زنوز» در ۱۵۰ صفحه توسط انتشارات «اکسیر قلم» در سال جاری به بازار نشر عرضه شده است.

به گزارش ایرنا، «چنگیز جابری زنوز»، متولد ۱۳۲۸ شمسی است و در فاصله سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ در دبیرستان «نجات» تبریز به عنوان یکی از مدارس قدیمی کهن شهر تبریز تحصیل کرده است؛ از جابری زنوز که از اوایل دهه ۱۳۵۰ شمسی به نویسندگی و تالیف روی آورده است، پیش از این ۹ کتاب از قبیل «شیتیله» (داستان)، «قصه های پرورشگاه ما» (مجموعه داستان)، «مکتب خانه خیلی قدیمی» (نمایشنامه)، «مژده یابنده» (نمایشنامه در دو پرده)، «بیست و پنج صدم» (نمایشنامه)، «سوخمه کوتاه، سوخمه بلند» (نمایشنامه در ۴ پرده) و «زنوزی های زیراب کرمان» به چاپ رسیده است.

جابری زنوز در اثر تازه خود با عنوان «قصه های دبیرستان نجات»، با زبان نیمه طنز و نیمه جدی، داستان های واقعی از زندگی خود، حیات دانش آموزی در دبیرستان نجات و وضعیت اجتماعی تبریز در دهه ۱۳۴۰ شمسی روایت می کند؛ صداقت در نوشتار، تصویرسازی از واقعیت های زیرپوست شهر، دشواری های زندگی مردم و بازنمایی فضای حاکم بر مراکز آموزشی تبریز در سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ شمسی از جمله ویژگی های «قصه های دبیرستان نجات تبریز» است که آن را برای مخاطب علاقه مند به رمان تاریخی طنز، جذاب و شیرین می کند.

کتاب «قصه های دبیرستان نجات» همچنین از منظر مردم شناسی و نیز درک تاریخ فرهنگ تبریز در ۶۰ سال قبل حایز اهمیت می باشد و نویسنده در اثر خود کوشیده زوایای پیدا و پنهان حیات اجتماعی – فرهنگی مردم تبریز را در آن سال ها با شیوایی تمام روایت کند.

هر چند جابری زنوز، در ابتدای کتاب خود تذکر می دهد که “آدم های این داستان ها از ده درصد تا نود درصد کاریکاتور هستند”، اما خواندن کتاب «قصه های دبیرستان نجات تبریز»، چنین حسی به مخاطب القا نمی کند و خواننده اثر از شیوایی قلم نویسنده در بیان طنزآمیز تلخی ها و دشواری های زندگی یک نوجوان در مسیر پیشبرد زندگی، به امید برون رفت از وضعیت رقت بار توسری های دایمی خانواده و اجتماع لذت می برد.

نویسنده کتاب «قصه های دبیرستان نجات تبریز» در این کتاب همچنین برشی از حیات فرهنگی یکی از مدارس قدیمی تبریز را در سال های تحصیل خودش در این مدرسه در قالب روایت دست اول و نگارش داستان های شیرین و در عین حال متاثرکننده به مخاطب ارایه می کند.

جابری زنوز در ابتدای کتابش همچنین یادی از تعدادی از همدوره ای هایش در دبیرستان نجات تبریز کرده و با بزرگداشت نام معلمانی چون فریدون قره چورلو (دبیرادبیات)، فریدون دمنابی، تابانی و حسینپور (دبیر نقاشی)، یاد و خاطره جمعی از دبیران آن سال های دبیرستان های تبریز را که در تربیت دانش آموزان تاثیر گذار تلاش کرده اند، گرامی داشته است.

نویسنده کتاب «قصه های دبیرستان نجات تبریز» در سرآغاز اثرش می نویسد: “کتابی که اکنون در دست شماست، زنبیل یا سبدی از کاریکاتورهایی است از مجموع رخدادهایی که بیش از پنجاه و دو تا پنجاه و شش سال پیش از این، ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ شمسی، در دبیرستان نجات شهر تبریز، یعنی چهار سالی که نگارنده در آن دبیرستان دانش آموز بودم، با پوست و خون و استخوان آنها را درک کرده ام…”

بدون شک خواندن کتاب «قصه های دبیرستان نجات تبریز»، مخاطب را با فضای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی تبریز در سال های یاد شده و نیز شکاف و فاصله طبقاتی موجود میان ساکنان این شهر آشنا می کند. هر چند نویسنده در تالیف این کتاب از دریچه داستان نویسی و شاید تا اندازه ای خاطره نگاری ورود کرده، اما کتاب تصویری بکر از تبریز آن سال ها به دست می دهد.

یکی از زیبایی های کتاب حاضر، استفاده نویسنده از عبارات و اصطلاحات رایج در تبریز و زنوز ۶۰ سال قبل، به دلیل اصالت زنوزی وی، به همان شکل رایج در میان مردم و افواه عمومی است که برای فعالان حوزه فولکلور و ادبیات محلی، منبع و مرجع ارزشمندی است.

جابری زنوز، ۹ اثر دیگر نیز آماده چاپ دارد که «بچه های فیزیک» (۳۰ نمایشنامه تک پرده ای)، «آنام» (نمایشنامه در ۴ پرده به فارسی و ترکی)، «آشویتس جوادیه» (مجموعه داستان)، «ایکیمینجی اوگئی ننه» (نمایشنامه ترکی در ۳ پرده)، «زنوزون دلی لری» (مجموعه داستان)، «یانغی زنوز» (رمان) و «زونزون قیزیل کورپوسی» (نمایشنامه) از جمله آنهاست.