احساس امنیت* نوشته محمد اشراقی
احساس امنیت
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
امنیت و احساس امنیت، دو مقوله جداگانه هستند.
امنیت واقعی این است که می دانیم و اطمینان داریم که هیچ خطری وجود ندارد، لذا از آرامش روحی برخوردار می شویم. در این حالت، احساس امنیت و آرامش خاطر هم، به انسان دست می دهد. احساس امنیت، احساس ناخودآگاهی است که برحسب عادت و بدون توجه به وجود خطرات احتمالی محیطی، حاصل می شود. عده ای بر این باورند که احساس امنیت مهم است و نبود آن در جامعه بیش از خود خطرات مؤثرتر می باشد. خطر انواع بیماری ها همیشه وجود دارد، و برحسب عادت فقط از جانب فرد مبتلا و تا حدودی توسط اطرافیان قابلیت احساس پیدا می کنند. ولی در موقع بروز بیماری شدید، اپیدمی مثل کرونا، نبود امنیت بهداشتی، به جو غالب جامعه تبدیل می شود. چنانچه امروزه در خیلی از جوامع دنیا، ترس از بیماری کرونا احساس غالب شده است. جوامع هیچ وقت خالی از خطر نیستند. ولی حس خطر نوعی ایمنی روان شناختی ضروری است که نبود آن مضرتر از خود مخاطرات تلقی
می شود. نظر باینکه زیان خطرات ایجاد شده، موضعی و موقتی است، قابل تحمل و رفع می باشد. ولی ضرر آسیب دیدگی حس امنیت جمعی، دارای ضریب افزایش زیادی می باشد، وترمیم صدمات حاصله در این مورد زمان بر و مشکل است. لذا مردم و مسئولین باید در کنار مبارزه با بیماری کرونا، مواظب سلامت حس امنیت عمومی جامعه نیز باشند. ممکن است روزی فرصت زندگی بدون خطر کرونا برسد
ولی آنروز آسیب های احتمالی ایجاد شده در حس امنیت بهداشتی جامعه به آسانی ترمیم نمی شود. توضیح اینکه سرایت این نوع آسیب ها به عرصه های دیگر امنیت عمومی جامعه نیز نامحتمل نیست. بنابراین رفتارهای فردی و جمعی در مواقع شیوع انواع
ناامنی ها طوری باید باشند که از تخریب بیشتر حس امنیت عمومی جامعه جلوگیری شود.
