آرامش و رفاه جامعه * نوشته محمد اشراقی
فرق عمده افراد عادی و مدیران جامعه دراین است که افراد عادی دغدغه کسب محیط زندگی آرام و مرفه فردی و جمعی را دارند. ولی مدیران جامعه اصولا باید در فکر ایجاد محیط زندگی آرام و مرفه به جامعه باشند. آرامش و رفاه با اینکه نسبی است ولی مثل سایر موارد دارای حداقل های شناخته شده ای در دنیا می باشد.
مردم عادی و مدیران جامعه برای حفظ آرامش و رفاه فردی و اجتماعی هرکدام وظایفی دارند. اگر این وظایف انجام شود، جامعه مطلوب تحقق
می یابد. ولی اگر خللی در انجام وظیفه هرکدام ایجاد شود، آرامش فردی و جمعی در شئون مختلف مختل می گردد.
باور این است که اغلب مشکلات مادی و معنوی مبتلابه امروزی مردم و جامعه ناشی از قصور مردم عادی و مدیران جامعه می باشد.
بی جهت نیست که اغلب شاخص های جامعه نشان از اختلال مادی ومعنوی دارد.
سرعت افزایش و کاهش آرامش و رفاه فردی و جمعی در جامعه دارای شتاب های کاذب و ظاهری فزاینده مثبت و منفی می باشد.
اگر آرامش و رفاه در بخشی از افراد و جامعه تجربه شود، در بخش های دیگر مرتبط هم احساس می گردد. بنابراین برای حفظ آرامش و رفاه نسبی موجود و افزایش آنها، هم مردم و هم مدیران جامعه وظایف مشخص و خطیر دارند.
میزان آرامش و رفاه جوامع نشان دهنده توانائی، دانائی و فرهنگ مردم و مدیران هر جامعه در راه ایجاد تمدن آن جامعه می باشد.
