نخستین کنترل همزمان اندام‌های پروتزی با ایمپلنت مغزی
برای اولین بار در جهان، محققان با یک ایمپلنت مغزی به یک مرد دچار فلج چهار اندام امکان دادند تا با ذهن خود دو دست مصنوعی را کنترل کند.
به نقل از آی ای، به لطف فناوری دانشمندان دانشگاه “جانز هاپکینز” و برای نخستین بار در دنیا، یک فرد مبتلا به “فلج چهار اندام” قادر به کنترل همزمان یک جفت بازوی مصنوعی شد.
فلج چهار اندام که “کوادری‌پلژی”(Quadriplegia) و “تتراپلژی” هم نامیده می‌شود، نوعی از فلج است که در این حالت، انسان حس و کنترل در دست‌ها و پاهای خود را از دست می‌دهد.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه “جانز هاپکینز” و آزمایشگاه فیزیک کاربردی این دانشگاه برای کاشت شش الکترود در مغز “رابرت بوز چمیلوسکی” در یک عمل جراحی ۱۰ ساعته همکاری کردند.
در بیانیه مطبوعاتی دانشگاه “جانز هاپکینز” توضیح داده شده است که نتیجه این شد که “چمیلوسکی” از نظر احساسی، بهبودی را در دستان خود احساس کرد و اکنون می‌تواند بازوهای مصنوعی خود را به صورت ذهنی حرکت دهد.
بیش از سه دهه است که “چمیلوسکی” در پی یک حادثه موج سواری فلج شده و این حادثه باعث شده تنها اندکی حرکت در اندام هایش داشته باشد.
اکنون تقریباً دو سال از همکاری میان محققان دانشگاه “جانز هاپکینز” می‌گذرد و حالا “چمیلوسکی” قادر است از هر دو بازوی رباتیک خود برای انجام کارهای ساده مانند غذا خوردن استفاده کند.
“پابلو سلنیک” مدیر طب فیزیکی و توانبخشی در دانشکده پزشکی دانشگاه “جان هاپکینز” و یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی می‌گوید: این نوع تحقیق که به عنوان “رابط مغز و رایانه”(BCI) شناخته می‌شود، در بیشتر موارد فقط بر روی یک بازو متمرکز شده بود که فقط از طرف یک طرف مغز کنترل می‌شود.
“گابریلا کانتاررو” استادیار طب فیزیکی و توانبخشی در دانشکده پزشکی دانشگاه “جان هاپکینز” و یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی اضافه می‌کند: کنترل همزمان رابط مغز و ماشین در دو اندام، یک چالش خاص است، زیرا این یک اتفاق ساده ۱ + ۱ از آنچه که بازوی چپ و راست انجام می‌دهند، نیست، بلکه بیشتر شبیه تلاش برای محاسبه مجموع فعالیت‌های آنها است.
این فناوری از سیستمی استفاده می‌کند که با استفاده از هوش مصنوعی بخشی از کنترل رباتیک را خودکار می‌کند. هدف این بود که سیگنال‌های رابط مغز و رایانه با رباتیک و هوش مصنوعی ترکیب شود تا به کاربر اجازه دهد روی جزئیات، از جمله اینکه چه اشیایی را بردارد، کجای یک تکه غذا را برش بزند و غیره تمرکز کند، در حالی که اساساً اجازه می‌دهد هوش مصنوعی پس از تصمیم گیری، کنترل امور را به دست آورد.
“فرانچسکو تنوره” مهندس برق در دانشگاه “جانز هاپکینز” و عضو این تیم تحقیقاتی می‌گوید: گام‌های بعدی ما برای این کار، شامل گسترش تعداد و انواع فعالیت‌ها در زندگی روزمره است که می‌توانیم این شکل از همکاری انسان و ماشین را نشان دهیم و همچنین با انجام کارها، بازخورد حسی بیشتری به کاربران ارائه دهیم.”
وی افزود: این بدان معناست که کاربر نیازی به اتکای کامل به بینایی ندارد تا بداند که آیا موفق شده است یا نه. در واقع فرد می‌تواند اشیاء را احساس کند و مانند یک فرد سالم، بدون اینکه به کفش‌های خود نگاه کند، بتواند بندهای کفش خود را ببندد.
