اندر مصایب آزادراه تبریز – سهند
روز گذشته بعد از ۱۲ سال چشم انتظاری ساکنان تبریز و شهر جدید سهند، آزادراه متصل کننده این دو شهر با حضور وزیر راه و شهرسازی و مسئولان استانی و کشوری افتتاح شد، اما چیزی که مردم می‌بینند و لمس می‌کنند با تصورات مسئولان فاصله زیادی دارد.
به گزارش ارک خبر،هر چند افتتاح این آزادراه یکی از خدمات خوب دولت به مردم آذربایجان شرقی محسوب می‌شود و نباید تلاش مدیریت استان را در خصوص افتتاح آن نادیده گرفت ولی اما و اگرهای زیادی در خصوص این پروژه وجود دارد.
روز گذشته و لحظاتی پیش از افتتاح رسمی این آزادراه، اولین سانحه رانندگی بر اثر برخورد چند دستگاه خودرو در این مسیر به وقوع پیوست تا نمود عینی نواقص و ایرادات این جاده باشد؛ جاده‌ای که محل عبور بیش از ۱۰۰ هزار نفر از شهروندان ساکن سهند و تبریز خواهد بود.
به گفته متولیان امر، این آزادراه به طول ۲۰ کیلومتر بوده و زمان طی مسیر بین دو شهر تبریز و سهند را که از طریق جاده قدیم نیم ساعت بود، به ۱۰ دقیقه کاهش می‌دهد، البته همین‌طور هم هست، اما به شرط اینکه رانندگان به مقصد برسند!، چراکه این آزادراه با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند که ممکن است به گرفتن جان انسان‌ها بیانجامد.
نبود علایم راهنمایی مناسب در مسیر به ویژه برای ساعات شبانه و نبود روشنایی کافی، از اصلی‌ترین مشکلات این آزادراه است، به گونه‌ای که جاده دارای شیب‌های طولی نسبی و همچنین سراشیبی و سربالایی بوده و چنین مسیری بدون روشنایی مناسب، خود می‌تواند باعث بروز تصادفات شبانه سنگین و جان باختن انسان‌ها شود.
از سویی دیگر، نبود دوربرگردان و پل در میانه این مسیر ۲۰ کیلومتری، باعث شده تا افرادی که به اشتباه و یا به خیال خروج از مسیر دسترسی به شهرک اندیشه _که هنوز فراهم نشده است_ وارد این آزادراه می‌شوند، مجبور به طی مسیر ۲۰ کیلومتری تا سهند شده و سپس مسیر ۲۰ کیلومتری را مجددا بازگردند!
البته در این میان افرادی هم هستند که حتی در ساعات شبانه، به علت جلوگیری از اطاله وقت و برای اینکه مسیر اشتباه را ۲۰ کیلومتر ادامه ندهند، از همان مسیر رفت و در جهت مخالف سایر خودروها حرکت می‌کنند که این موضوع خود عامل بروز حوادث بسیاری خواهد بود، شاید در این رابطه نیز انگشت اتهام به سمت مردم گرفته شود، اما وقتی که زیرساخت‌ها به درستی فراهم نباشد، نباید انتظار چندانی هم از رانندگان داشت.
علاوه بر آن، شواهد نشان می‌دهد که برخی کارهای این آزادراه نیز هنوز به اتمام نرسیده و در اواسط جاده کارگرانی مشاهده می‌شوند که با نبود ایمنی مناسب در حال کار هستند و هرآن ممکن است اتفاق ناگواری برای آنان بیافتد.
همچنین برخی مسیرهای سراشیبی و سربالایی این آزادراه نیز با وجود سنگریزه‌های باقی‌مانده از عملیات عمرانی، می‌تواند محل بروز حوادث بسیار تلخی شود.
متخصصان اورژانس نیز از نبود جایگاه اورژانس در این جاده ۲۰ کیلومتری انتقاد کرده و این سوال را مطرح می‌کنند که آیا تمهیداتی برای حوادث احتمالی این جاده اندیشیده شده است؟ برای چنین جاده‌ای که رانندگان به خطرناک بودن آن اذعان دارند، آیا جان انسان‌ها هم مورد توجه قرار گرفته است؟ چراکه هیچ جایگاه اورژانسی در این مسیر تعبیه نشده است.
ضعف آنتن‌دهی رادیو، خطوط تلفن همراه و اینترنت نیز از دیگر گلایه‌های شهروندان در این مسیر بوده است.
اندیشه‌ای‌ها باز هم سرشان بی‌کلاه ماند!
افتتاح این آزادراه با تمام نواقص و مشکلاتش هرچند جای گلایه و انتقاد دارد، اما باید گفت که کماکان مسیر دسترسی به شهرک اندیشه هنوز هم باز نشده و حتی مسیر قبلی که پیش‌تر به عنوان مسیر موقت درنظر گرفته شده بود نیز راه و علایمی برای عبور نداشته و گویا که مسدود شده است!
در حالی که اهمیت این مسیر دسترسی، کم از خود آزادراه نیست، چراکه خیل عظیمی از ساکنان شهرک اندیشه تبریز با مسدود شدن مسیر وادی‌رحمت، به سمت مسیر تراکتورسازی گسیل شده و هفته‌هاست که ترافیک عصرگاهی این مسیر، تردد را با مشکل مواجه کرده و حتی ترافیک حاصله نیز باعث بروز بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی مثل پرخاشگری و بروز سوانح رانندگی شده است.
این گفته‌ها و انتقادات در حالی است که مسئولان و متولیان نیز برای پاسخگویی به خبرنگاران در این رابطه رغبتی نشان نمی‌دهند، در حالی که تنهاترین وظیفه مسئولان همان خدمت‌رسانی به مردم و رفع مشکلات پیش‌روی آنان است.
بر این اساس، ساکنان شهرهای تبریز و سهند از متولیان امر خواستار رسیدگی عاجل به مشکلات این آزادراه هستند و توصیه می‌کنند مسئولان امر هم همانند مردم، مسیر رفت و برگشت آزادراه تبریز_سهند را به ویژه در ساعات شبانه و با سرعت معقول طی کرده و اندکی تامل کنند.
به گزارش ایسنا، آزادراه تبریز – سهند در سال ۸۷ کلنگ زنی شده و پیشرفت اصلی آن طی دو سال اخیر بوده است. افتتاح این پروژه جزو مطالبات طولانی مدت شهروندان دو شهر یاد شده بود که دسترسی آنها را به خدمات و اشتغال تسهیل می‌کند.
گفته می‌شود، ۶۰ درصد این پروژه از طریق بخش خصوصی و ۴۰ درصد با منابع دولتی تامین شده و در تملک دولت قرار دارد.
