وضعیت سیاسی خاورمیانه* نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
وضعیت سیاسی منطقه خاورمیانه اگرچه زیاد مطلوب نیست ولی برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع نیاز به تغییراتی دارد.
خاورمیانه متشکل از ایران، پاکستان، افغانستان و چند کشور عربی قبل از انقلاب ایران وسالهای اول انقلاب تا حدودی آرام بود.کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس ازلحاظ سیاسی تا حدودی تابع غیرمستقیم سیاست های بجا مانده از دوران تسلط انگلیس بودند. یا مقلید سیاست های دول اروپای غربی و آمریکا بودند. کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس، از بزرگی و قدرت ایران حساب می بردند و ایران را نوعی دشمن بالقوه می دانستند و ایران را بعنوان غاصب جزایر سه گانه تنب بزرگ،
تنب کوچک و ابوموسی تلقی می کردند.
پاکستان هم به عنوان یک کشور اسلامی هراز گاهی کودتایی و تغییر حکومتی تجربه می کرد.
افغانستان روزگاری تازمان سرنگونی سلطنت و دوران تسلط حکومت های چپ گرای تابع شوروی ناامن بوده و امروز نیز از ناامنی و اختلاف رنج
می برد.
منطقه خاورمیانه امروز تاحدودی عوض شده است. یعنی آمریکا دراین منطقه با ژست دشمنی باایران، حضور سیاسی و نظامی دارد. واسرائیل با پشتیبانی آمریکا با انواع حیله گریها با امارات و بحرین قرارداد صلح امضاء کرده است.
یهودیها به کشورهای یادشده برای زندگی، تجارت وگردش رفت و آمد دارند. می توان گفت یهودیت درجائی که زمانی دشمن شناخته می شد، امروز شریک و متعهد کشورهای عربی رقیب ایران محسوب می شود.
درحال حاضر با شکست ترامپ در انتخابات، باحتمال زیاد قرارداد های صلح بین کشورهای عربی با اسرائیل کم رنگ و بی خاصیت می شوند. و دعوت رهبران قطر از سایر کشورهای عربی برای رفع اختلافات با ایران را می توان از این منظر نگاه کرد. بنابراین با توجه به مجموعه اتفاقات اخیر، منطقه خاورمیانه بیش از تقابل و رقابت به تعامل و رفاقت نیاز دارد. یعنی تعدیل وضعیت موجود به سود همه کشور ها می باشد. دشمنی و رقابت آسان ولی خطرناک است. ولی تعامل و رفاقت مشکل اما مفید و پایا می باشد. عوامل خارج از منطقه بیش از آرامش، تشنج را دوست دارند. تا کشورهای منطقه اقدام به خلق دوستی ها نکنند، قدرت های خارجی در بقا و افزایش تنش ها خواهند کوشید.
