اهمیت آشنائی با تاریخ* نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
آشنائی عموم با تاریخ کشور، مردم و حکومت های ذیربط بدلایل مختلف لازم و مفید است. آشنائی با تاریخ از طرق مختلف مثل مراجعه به کتب تاریخی داخلی و خارجی، مراجعه به آثار تاریخی باقیمانده از گذشته، بازدید از موزه ها، کشف وبررسی آثار مدفون در مناطق تاریخی، وبالاخره مطالعه آثار سیاحان داخلی و خارجی می تواند میسر شود. کشف واقعیات از منابع فوق بسیار مشکل و مستلزم توان های ادبی، علمی و مهارت های فنی خاص می باشد. باور این است که شرایط یاد شده فوق، احتمالا در همه علاقمندان کشف حقایق تاریخی جمع نباشد. بنابراین مراجعه به منابع گوناگون و انتقال اطلاعات تاریخی واقعی و غیر مغرضانه با شیوه های سهل و قابل جذب عموم امری ضروری می باشد. محققین تاریخ باید در تحقیقات خود دقیق باشند و در نتیجه گیری ها و اظهار نظر های علمی، فنی و تاریخی فارغ از علائق سیاسی و عقیدتی اقدام نمایند. لذا باور این است که تاریخ نگاری باید مثل نقاشی یا عکس برداری باشد. بنابراین عقیده نقاش یا عکاس می تواند با افزایش میزان دقت مشاهده و قدرت ابزار خود، نسبت به روشنی و دقت کارها ، کمک کند ولی نباید نظرها را با نتایج غیرواقعی متکی بر علائق و عقاید فردی و گروهی آلوده سازد. اما گویا در مؤسسات آموزش و تربیت دانش آموختگان باستان شناسی امروزی، خصیصه های بی طرفی علمی و فنی، رنگ باخته است. زیرا معمولا، مرتبط ساختن برهه های زمانی مربوط به ساخت آثار پیش از اسلام، به دوره های خاص مبهم از نظر زمان مکان و قومیت و زبان بی معنی و گمراه کننده بنظر می رسد. و اطلاعات مربوط به آثار تاریخی بعداز اسلام نیز بیشتر تلگرافی و ناکافی عرضه می گردند. ظاهر امر نشان می دهند که فعالین عرصه میراث فرهنگی، تبیین بیشتر و بهتر دوره های تاریخی کشور را غیر ضروری می پندارند. عده ای معتقدند که گستره ایران سرزمینی وسیع تر از گستره فرهنگی است. اگر این ادعا صحیح فرض شود، باید قبول کرد که فعالین و عاملین گسترش سرزمینی و فرهنگی ایران جزء بدنه حکومت های دو هزار ساله منعکس در تواریخ مکتوب، عامل دیگری نمی توانند باشند. پس چرا نباید ملت ایران با سرگذشت حکومت های ملموس ازمنه گذشته مشهود و عینی یعنی تاریخ خود آشنا نشوند؟! فرهنگ ها و سنت ها اغلب از مرکز به بیرون هدایت شده اند. پس سزاست که حکومت های ایران مؤثر در ایجاد و ساخت آثار باستانی ارزشمند بی همانند گستره وسیع ایران با صداقت علمی معرفی گردند. ملتی که تاریخش را نشناسد قادر به شناخت هویت خود نیز نخواهدبود. کتمان حقایق تاریخی سودی ندارد که هیچ، مضر هم می باشد.
