* مضرات تفکر ایرانشهری* نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
ژریم پهلوی از آغاز تا پایان حکومت خودکامه در کنار اهداف مختلف بدنبال تحقق اهداف ایرانشهری(پان ایرانیستی و پانفارسیستی) افراطی بود.
علاقمندان تفکر ایرانشهری امروزی نیز علاوه بر طرفداران رژیم منحله، در میان انحصار طلبان و مخالفان مشارکت و همزیستی همطراز اقوام، فعال هستند.
ایرانشهری ها هم، مثل سایر گروه ها، از افراد فعال خاص و عام منفعل تشکیل شده اند. گروهای فعال این تفکر، بهر دری می زنند که مفاهیم مجعول و دروغ را تاریخی جلوه دهند ، تا بلکه عوام الناس را باین باور برسانند که هخامنشیان حاکمان ایرانی صالح بودند، کوروش صرب تبار هم پیغمبری ایرانی بوده است. و گویا این حاکم ظالم در عرصه جهانگیری خود جز عدالت کاری نکرده است. ایرانشهری ها ادعا می کنند که کوروش، در لوح گلی جعلی (غیر مربوط به حقوق بشر)، از حقوق بشر دفاع کرده است.
این عده، دروغ ها را بقدری زیبا و جذاب می سازند که بعضی ساده انگاران را از راه بدر می کنند.
فعالیت های انحصار طلبانه، معمولا، در اوایل کار کم اثر و بی ضرر بنظر می رسند. ولی بعدا در اثر تکرار و جذب نیروهای مادی و معنوی لازم، سبب تقابل و تخاصم های افراطی می گردند و جوامع را با انواع اختلافات و درگیری ها روبرو می سازند. تفکر افراطی ایرانشهری نوعی انحصار طلبی قوم گرایانه است، که در ایران توسط عوامل استعماری مطرح و در آثار مکتوب خارجی و بتبع آن داخلی بعنوان سند ظاهر گشته است. اینگونه انحصار طلبی های مضر با اهداف مختلف، توسط عوامل استعماری و افراد و گروه های بومی در کشور های دیگر نیز با نامهای گوناگون ایجاد شده و فعال می باشند. هدف از ایجاد این نوع تمایلات، افراد و گروها آماده سازی فرماندهی اقلیت ها بر اکثریت هاست. باور این است که کشورها و مناطقی فارغ از اختلاف و درگیری های قومی و نژادی زندگی می کنند، که به بیماری های انحصار طلبانه دچار نیستند.
