یادداشت های روز* نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
*لزوم نظارت و اظهار نظر
باور این است که برای هر مدیریتی عوامل ناظر و رقیب جهت رصد اقدامات و برنامه های جاری و آتی آن ضروری و مفید می باشد. مدیران در خلا نظارتی رقبای قدر قدرت، احساس تنهائی و یکه تازی می کنند و این باعث تندروی یا کندروی های ناخواسته می شود. رقبای دولت دوازدهم بقدری قوی و مانع تراش بودند که در طوفان درگیری ها بادولت دوازدهم، ضعف و توانائی های دولت روحانی گم می شد و نا شناخته می ماند لذا ارزیابی کار هشت ساله آن دولت مشکل و نیازمند بررسی های نقطه به نقطه می باشد. منتها اگر قرار باشد یک ارزیابی منصفانه ای در این مورد انجام گیرد، احتمالا در نظر عده زیادی ، دولت معتدل گرفتار در چنبره موانع عدیده عمدی و اتفاقی، نیمه موفق شناخته شود.
دولت سیزدهم نیز مسیری مشابه را طی خواهد کرد و نیازمند ناظرین رسمی و غیر رسمی از جناح های رقیب می باشد. بعضی ها باشتباه دموکراسی را نافی امنیت تلقی می کنند. درحالیکه اینطور نیست. بلکه ناظرین بویژه ناظرین آزاد، آگاه و منصف می توانند نظرات ابراز شده در مورد برنامه ها، و کارهای دولت را به عنوان راهنما، ابزارهای شناسایی، عیب یابی و رفع عیوب، مغتنم شمارند. بنابراین کمبود نقد و نظر در طول چند ماهه گذشته از کار دولت سیزدهم، امری غیر عادی وغیر مفید میباشد و اصولا کارشناسان و سیاستمداران ناظر امور سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جناح های آشکار و پنهان بویژه رقبای اصلاح طلب، خود را از قیود آزاد و به وظیفه اجتماعی خود مباشرت ورزند.کنکاش در مشکلات قدیم وجدید جامعه دقت نظر و ارزیابی و ابراز عقیده و نظر می خواهد.
*مس سونگون
در گذشته و حال، اجرای پروژه ها برای محلها و مناطق ذیربط، از دیدگاه های مختلف مفید می شدند.
می توان گفت که فلسفه وجودی طرح ها معمولا، استفاده از آثار بعد از اجرا و فواید مادی و معنوی فعالیت پروژه ها تعریف می شوند. کارخانجات ماشین سازی، تراکتورسازی، ایدم، بلبرینگ سازی، موتوژن، پمپ سازی و ده ها مؤسسه بزرگ وکوچک دولتی و خصوصی، و چند هزار مؤسسه صنعتی خرد وکلان مرتبط با صنایع یادشده، تبریز را به قطب استانی تبدیل کرده اند. باور این است که اقتصاد تبریز تحت تاثیر صنعتی شدن رشد بسزائی کرده است. لذا انتظار این است که مس سونگون نیز در زمینه های صنعتی و تجاری آذربایجان نقش لازم و کافی ایفا نماید. اما گویا مدیران مس سونگون که صنعتی مهم است، و محیط زیست و منابع ارزشمند سرزمینی ورزقان و اهر را مورد کاوش و استفاده عمیق وشدید قرار می دهد و سنگ های مس و انواع مواد معدنی خام حاصله را به جاهای دیگر منتقل می کند، قصد ندارند آذربایجان را از منافع این پروژه عظیم بهره مند سازند. این کم لطفی مسئولین ذیربط، احتمالا در اثر بی توجهی و عدم پیگیری مسئولین و مدیران ارگانها محلی، استانداران گذشته و نمایندگان منتخب مردم، تکمیل شده و مؤسسه سونگون با رساندن سود به محل، منطقه وآذربایجان و مردم آن که مالک واقعی هستند، تمایل ندارند. آگاهان حوزه خبر می دانند که آقای پور محمدی، استاندار پیشین آذربایجان شرقی، چندی قبل، خواسته بودند، حداقل پول های شرکت مس سونگون در حسابهای بانکی بانک های استان نگهداری و مورد استفاده قرارگیرد. معلوم نیست، آیا این خواسته عملی شده یانه؟ ودرصورت عملی شدن، فایده ای هم به مردم محل و منطقه داشته است، یا نه؟باور این است که گویا مس سونگون طبق پروسه معمول یعنی با هدف سود رسانی به مردم و محل و منطقه و اقتصاد کم رونق محتاج به ان ایجاد نشده ویا بطور نامعلوم اهداف پروژه تغییر یافته که متاسفانه در حال حاضر، سودی از این صنعت به مردم آذربایجان نمی رسد.
