یادداشت های روز* نوشته محمد اشراقی

*مدیرمسئول – محمّد اشراقی

*شایسته سالاری

شایسته سالاری از شرایط ضروری مدیریت جوامع است. رشد و عقب ماندگی جوامع اغلب به نتایج مثبت و منفی کارهای متولیان و مسئولان کارآمد و
ناکارآمد مربوط می شود. باور این است که در انتخاب نیروی های انسانی، توجه به شرایط افراد ضروری بوده و حذف این عامل و تحت الشعاع قراردادن آن با عوامل گروه گرایی، نسبت ها و حب و بغض های مختلف، به ضررهای مادی و معنوی سازمانها و نهادها منتج می شود. رعایت شایسته سالاری در جوامع دارای اصول اداری و سازمانی، آسان است و باتوجه به معیارهای مورد قبول، به نحو مطلوب عملی می شود. تجربه نشان داده که عدم اطمینان به نیروهای خارج از گروه ها و نسبت های خاص، بیهوده و غیرلازم است. علاوه بر این واقعیت، پذیرش عموم، سازنده علائق بوده و اعتماد عمومی را نیز افزایش می دهد. ضمنا کارائی سازمانهای اداری فراگیر، از عملکرد  سازمانهای منسوب به گروه ها، بیشتر و بهتر می باشد.

*اموال مسئولان

اخیرا بحث برسر لزوم افشای اموال مسئولین داغ شده است. دراینمورد، توجه به نقش قانون مهم، ضروری و تعیین کننده بوده ونباید فراموش گردد. اصولا مسئولین باید در ابتدای ورود به مسئولیت
های مهم و یا در مواقع ضروری دیگر، طبق رویه های مشخص، اموال خود را به مراجع ذیربط اعلام نمایند. نظر باینکه اطلاعات مربوط به اموال جزو اطلاعات خصوصی افراد محسوب می شود، اعلام عمومی آن غیرلازم و احتمالا دارای عواقب نامناسب می باشد. گویا بزعم عده ای، افشای عمومی اموال مسئولین،
می تواند اهرمی به عنوان محدود سازی فعالیت های ناثواب تلقی شود. درحالیکه اینگونه نیست، چرا که نظارت قوانین کفایت می کند. و هرگونه تخلف احتمالی گذشته، حال و آتی افراد و مسئولین می تواند با اعمال قوانین ردیابی و مورد تشخیص و قضاوت قرار گیرد.

*انبوه سازی مسکن

انبوه سازی دولتی برای تعدیل نیاز عمومی مسکن،  از ضروریات است.  در دوره های مختلف دولت ها سعی در رفع این ضرورت کرده اند و دولت سیزدهم هم وعده ایجاد یک میلیون واحد مسکونی در سال داده است. محاسن انبوه سازی مسکن نیز، مثل هر کار دیگر باید تحت شرایط مطلوب و دارای معیارهای قابل قبول انجام گیرد. در کار انبوه سازی های قبلی انجام شده در داخل و خارج، معایب و محاسن مشخصی دیده می شود. واحدهای مسکونی انبوه معمولا از نظر ابعاد کوچک وحتی در مواردی، غیر قابل قبول هستند. علاوه بر محدودیت ابعاد و فضای واحد های آپارتمانی پروژه های دولتی و عمومی، علاوه بر بی کیفیتی ابنیه،  نبود کودکستان، مدرسه، درمانگاه، پارکینگ و پارک، محوطه بازی و گردش کودکان و اهالی، بانک، مسجد و فروشگاه،  نانوایی و سایر تاسیسات ضروری، از عیوب مشخص و علنی پروژه های انبوه سازی گذشته بشمار می روند. باور این است که رفع عیوب فوق، در پروژه های قبلی و
پیش بینی و ایجاد تاسیسات یادشده در پروژه های جدید انبوه سازی، ضرورت حتمی دارد. واقعیت اینست که مجموعه های مسکن خالی از تاسیسات عمومی مذکور، مطلوب هیچ قشری از مردم نیست، لذا ناقص و معیوب تلقی خواهند شد.