احتمال ابتلا به دیابت در آسیایی ها بیشتر است

خبرگزاری ارک – طبق گزارش انجمن پزشکی آمریکا، فناوری اندازه گیری چربی در بدن نشان می دهد که آسیایی ها با شاخص توده بدنی (BMI) مساوی در مقایسه با اروپایی ها، چربی انباشته بیشتری در شکم خود دارند و این مساله، احتمال ابتلا به دیابت را در آنها افزایش می دهد.

به گزارش روز یکشنبه گروه علمی ایرنا از سازمان بهداشت جهانی، این گزارش نشان می دهد میزان ابتلا به بیماری دیابت در جهان با سرعت درحال افزایش است و این میزان در کشورهای درحال توسعه بیش از سایر کشورها است چراکه ساکنان این کشورها به رژیم غذایی مملو از قند و نشاسته روی آورده اند که سال ها است کشورهای غنی را دچار مشکل کرده است.
همچنین ساکنان کشورهای آسیایی و به خصوص جنوب آسیا بیشتر از سایرین در برابر این بیماری آسیب پذیر هستند.
انباشت چربی در ناحیه شکم و داخل کبد یکی از عوامل اصلی ابتلا به دیابت برای مردم این بخش از جهان به شمار می رود.
چربی بافت های بدن را در برابر انسولین (هورمون مسئول تنظیم قندخون) مقاوم می کند. بنابراین گلوکز در خون انباشته می شود و زمینه را برای ابتلا به دیابت نوع دو فراهم می کند.
بر اساس برخی تحقیقات پزشکی، آسیایی ها و به خصوص مردمان جنوب آسیا علاوه بر انباشت چربی در ناحیه شکم و کمر، در مجموع ماهیچه کمتری دارند و این مقاوم شدن بافت های بدن به انسولین را افزایش می دهد.
علاوه بر این، زنان آسیایی بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت دوران بارداری هستند که ممکن است احتمال ابتلای فرزندان آنها به دیابت نوع دو را در دوران بلوغ افزایش دهد.
به همین خاطر علاوه بر پنج شاخص تاریخچه سلامتی خانواده، سیگار، الکل، ورزش و فعالیت جسمی و میزان استرس، دور کمر برای مردان آسیایی حداکثر 90 و برای زنان حداکثر 80 سانتی متر، در ابتلا به دیابت بسیار مهم است.
پروفسور چاندریکا ویجیارانته مدیر یک مرکز پیشگیری از دیابت در سریلانکا می گوید: مردمان جنوب آسیا ویژگی خاصی دارند که اصطلاحا به آن صرفه جو (فنوتیپ) گفته می شود که باعث ذخیره انرژی به شکل چربی در بدن آنها می شود و امروزه با توجه به رواج گسترده مصرف موادغذایی ناسالم ذخیره انرژی در آنها بسیار زیاد است.
به اعتقاد وی، شاخص توده بدنی که بر اساس آن افراد به گروه های معمولی، دارای اضافه وزن یا چاق تقسیم بندی می شوند باید با خصوصیات بدنی ویژه آسیایی ها انطباق داده شود؛ به عنوان نمونه برای یک فرد اروپایی شاخص توده بدنی بین 25 تا 30 اضافه وزن تلقی می شود اما برای آسیایی ها این شاخص باید 23 تا 25 درنظرگرفته شود.
به گفته ویجیارانته، شکر و شیرینی تنها عامل دیابت نیست و نشاسته نیز تاثیر زیادی در بروز این بیماری دارد و در این میان یکی از اصلی ترین موادغذایی مردم آسیا یعنی برنج اهمیت خود را نشان می دهد.
چایا راناسینگ متخصص تغذیه می گوید: بهتر است برنج سرخ و قهوه ای بخوریم زیرا برنج سفید، سبوس و الیاف خود را از دست داده و هضم آن سریعتر است و چون کمتر سیر می کند بیشتر خورده می شود و خیلی سریع در خون به قند تبدیل می شود.
طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، حدود 350 میلیون نفر از مردم جهان به دیابت نوع دو مبتلا هستند که طی دو دهه آینده این رقم به نیم میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. این برای آسیایی ها یک زنگ خطر جدی است.
از چین با حدود 109 میلیون مبتلا به دیابت یعنی معادل 10 درصد جمعیت این کشور، به عنوان مرکز دیابت جهان نام برده می شود.
در هند حدود 69 میلیون، معادل 9 درصد جمعیت این کشور به این بیماری مبتلا هستند. البته در هند بررسی های کافی صورت نمی گیرد و ممکن است رقم مبتلایان بیشتر از این باشد. در سریلانکا نیز 10 درصد جمعیت دیابت دارند و 10 درصد دیگر علائم اولیه ابتلا به آن را نشان می دهند.
طبق آمارهای سازمان بهداشت جهانی که مربوط به 10 سال پیش است، بیش از یک چهارم جمعیت سریلانکا اضافه وزن دارند و به خاطر کمبود مصرف میوه و سبزی در رژیم غذایی، احتمال ابتلا به بیماری دیابت در این کشور بسیار بالا است.
پزشکان در سریلانکا می گویند تا 10 سال پیش دیابت نوع دو فقط در افراد میانسال و مسن دیده می شد اما امروزه افراد بیست و چند ساله و حتی نوجوانان نیز به این بیماری مبتلا می شوند. دلیل آن مصرف بالای برنج و نشاسته های سرخ شده مانند سمبوسه است. خدمات درمانی این کشور برای معالجه تعداد روزافزون این بیماران با مشکل روبرو شده است.
امروزه بیماران مبتلا به بیماری های غیرعفونی مانند دیابت، آسم و سرطان 90 درصد خدمات بخش درمانی را به خود اختصاص می دهند.

*** دیابت چیست؟
دیابت بیماری مزمنی است که دلیل آن ناتوانی پانکراس (لوزالمعده) در تولید انسولین کافی و یا ناتوانی بدن در مصرف انسولین تولید شده است. این وضعیت باعث می شود که گلوکز زیادی در خون جمع شود.
ویژگی دیابت نوع یک تولید ناکافی انسولین است و دلیل ابتلا به دیابت نوع دو ناتوانی بدن در مصرف انسولین تولیدشده و در نتیجه اضافه وزن و عدم تحرک جسمی است.