مرمت خانه تاریخی سلطان القرائی محقق برجسته تبریزی امسال به پایان می‌رسد
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آذربایجان‌شرقی با اشاره به انجام مراحل پایانی مرمت خانه تاریخی حاج میرزا جعفر سلطان القرائی، گفت: خانه تاریخی این هنرمند، محقق و کتاب‌شناس برجسته تبریزی امسال به پایان می‌رسد.
“مرتضی آبدار” روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران با اشاره به اینکه خانه سلطان القرایی با حدود ۲۰۰ سال قدمت و ویژگی های منحصر به فرد معماری یکی از خانه‌های قدیمی و ارزشمند تبریز است و مالک آن یکی از مفاخر ایران به شمار می‌رود، اظهار کرد: این خانه با ۳۰۰ متر مربع مساحت با اعیانی ۲۸۰ متر مربع در ۲ طبقه و زیرزمین ساخته شده است و با توجه به ویژگی های فاخر آن، مرمت، احیا و صیانت از آن در دستور کار اداره کل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی قرار گرفته است.
وی با بیان اینکه قدمت این خانه تاریخی به دوران قاجار باز می گردد، ادامه داد: در طبقه اول این خانه ۲ اتاق، یک سرسرای ورودی و یک طاق با پنجره‌های اُرُسی و شیشه‌های رنگارنگ دیده می‌شود، نمای این خانه آجری است و قاب‌بندی‌های زیبای گچی دارد، که تمام این ویژگی ها نمادی از دوره قاجار است و به واسطه قدمت خانه سلطان القرایی، این اثر در سال ۱۳۸۶ با شماره ۱۹۲۰۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مدیرکل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی افزود: در سال گذشته مرمت و ساماندهی این اثر در دستور کار اداره کل قرار گرفته و با اعتباری بالغ بر ۶ میلیارد ریال، اقداماتی نظیر، ترمیم پله ها، ساماندهی سقف شیروانی و طاق قوسی زیرزمین، مرمت و تغییر تیرهای چوبی پوسیده سقف، خاک برداری و نخاله برداری، مرمت کف دالان و ترمیم دیوارهای فرسوده انجام گرفته و همچنان تداوم دارد.
آبدار همچنین اظهار کرد: سایر اقدامات مرمتی و بازسازی مانند مرمت و طاق بندی زیرزمین، محوطه سازی حیاط، دفع آب های رو سطحی و زیرزمینی و تعمیر شومینه ها در این بنا در نظر گرفته شده است و طبق برنامه ریزی های صورت گرفته تا پایان پاییز، با یک کاربری فاخر فرهنگی به بهره‌برداری خواهد رسید.
به گزارش ایرنا، حاج میرزا جعفر سلطان القرایی فرزند شیخ ابوالقاسم در سال ۱۳۲۲ هجری قمری در محله شتربان تبریز و در خانواده‌ای از علمای روحانی و متقی پا به عرصه وجود نهاد. آثار برجسته ای همچون تصحیح و تحشیه کتاب روضات الجنان و جنات‌الجنان تألیف حافظ حسین کربلایی تبریزی، از این محقق برجسته به یادگار مانده است.
