چاقی و دیابت زنان احتمال ابتلا به اوتیسم در نوزاد آنها را افزایش می دهد

پایگاه خبری ارک – نتیجه یک مطالعه نشان می دهد زنانی که چاق و یا دیابتی هستند، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیسمی روبرو خواهند بود.

به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی هلث دی، محققان وضعیت بیش از 2700 مادر و فرزند را بررسی کردند که نشان داد ترکیبی از دیابت و چاقی مادر احتمال خطر ابتلای کودک به اوتیسم را چهار برابر افزایش می دهد.
این مطالعه نشان داد که وجود هر یک از دو فاکتور دیابت و یا چاق در زنان به تنهایی احتمال تولد نوزاد مبتلا به اوتیسم را دو برابر می کند.
دکتر وانگ نویسنده تحقیق، مدیر مرکز Early Life Origins of Disease از دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور گفت: این نتایج تعجب آور نیست. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که ابتلای مادران به دیابت و چاقی تاثیر منفی در رشد جنین و سلامت متابولیک آنها در طولانی مدت دارند و نتیجه مطالعه ما نیز موید این است که چاقی و دیابت مادر در رشد عصبی فرزندان آنها تاثیر منفی دارد.
این مطالعه که در مجله Pediatrics منتشر شد، همچنین مدرک دیگری در این زمینه است که ابتلا به اوتیسم احتمالا می تواند به پیش از تولد برگردد.
ترکیب دو فاکتور چاقی و دیابت در مادران علاوه بر چهار برابر کردن احتمال خطر ابتلای نوزاد به اوتیسم، می تواند به همان میزان با خطر تولد نوزاد مبتلا به ناتوانی ذهنی ارتباط داشته باشد.
با این وجود، محققان گفتند که افزایش اخطر ابتلا به ناتوانی ذهنی عمدتا در کودکانی مشاهده شد که همزمان اوتیسم هم در آنها تشخیص داده شد.
محققان همچنین تصریح کردند که برای اعلام قطعی نقش ترکیب چاقی و دیابتی بودن مادر در ابتلای نوزاد به اوتیسم، باید بررسی بیشتری انجام شود.
با این همه، برخی از محققان معتقدند که دیابت و چاقی همزمان مادر می تواند یک دلیل برای اوتیسم فرزند باشد، به این معنی که اگر زنان بتوانند وزن خود را کاهش دهند و به دیابت مبتلا نشوند، احتمالا از افزایش خطر ابتلا به اوتیسم در فرزندشان جلوگیری می کنند.
اوتیسم نوعی اختلال رشد است که علائم آن در سال های اول عمر بروز می کند و علت دقیق بروز آن همچنان ناشناخته است. این اختلال در پسران شایعتر از دختران است و بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تاثیر می گذارد؛ کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشکل دارند. اوتیسم، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای مبتلایان دشوار می کند و در برخی موارد رفتارهای خودآزاردهنده و پرخاشگری نیز از آنان مشاهده می شود.
انجام حرکات تکراری مانند دست زدن و پریدن، پاسخ های نامعمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز از دیگر رفتارهای نامعمول مبتلایان به اوتیسم به شمار می رود.