چرا جای میراث طبیعی ایران در فهرست یونسکو خالی است
ثبت ملی و جهانی میراث طبیعی موجب می‌شود کوشش بیشتری در نگهداری و احیاء آن صورت گیرد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ کشور ایران با حجم وسیعی از جاذبه‌ی باستان و تاریخی رتبه‌ی پنجم جاذبه‌های طبیعی جهان را دارا است، کشور چهار فصل ایران که به لحاظ جذابیت آثار باستانی و تاریخی در منطقه دارای اهمیت زیادی است، از آثار طبیعی ایران می‌توان به آبشارها، چشمه ها، غارها، دشت ها، جنگل ها و … اشاره کرد.جاذبه های طبیعی ایران شامل دو بخش اکوتوریستم (زنده و پویا) و ژئوتوریسمی(بی جان)هستند، حفظ و نگهداری این آثار نیازمند شناخت دقیق زیست محیطی و فرهنگ سازی مناسب دارد.
علی رحیم پور رئیس گروه میراث طبیعی در مورد منابع طبیعی ایران به عنوان میراث فرهنگی گفت: شناخت منابع طبیعی هر منطقه نیازمند توجه مسئولان منطقه است، امروزه با چالشهای محیط زیست در همه‌ی حوزه ها مواجه هستیم، منابع طبیعی اکوتوریسمی نیازمند توجه دقیق هستند، این منابع که شامل پوشش گیاهی، جانوران و … هستند باید شناسایی، امکان سنجی و در صورت نیاز احیاء مجدد شوند.
وی ادامه داد: ایران وسعت زیادی در زمینه ی میراث طبیعی دارد اما با این حجم آثار هیچ یک از آنها تاکنون در فهرست جهانی یونسکو ثبت نشده است، ثبت میراث طبیعی در فهرست ملی و جهانی باعث کوشش ملی در نگهداری آن می‌شود.رحیم پور با اشاره به دریاچه ی ارومیه گفت: اگر میراث ماندگاری مانند دریاچه ی ارومیه ثبت جهانی شده بود شاید شرایط مطلوب تری داشت بنابراین باید به مقوله‌ی ثبت میراث طبیعی بیشتر از پیش توجه کنیم.
وی افزود: منظر کوه دماوند، کوههای سهند و سبلان، دریاچه های طبیعی جنگل ها، حیات وحش و…همگی از آثار ارزشمندی هستند که باید در سطح ملی و جهانی مطرح شوند.
رحیم‌پور اظهار داشت: مقوله‌ی حفاظت و نگهداری از میراث طبیعی به دلیل وسعت زیاد آنها امری دشوار است، دشت های وسیع، آبشارها، حیات وحش و … از مناطقی هستند که امکان حفاظت از آنها نیازمند کمک و همیاری مردم منطقه و فرهنگ سازی در این زمینه است.
رئیس میراث طبیعی در این مورد گفت: با ایجاد کمیته ی هماهنگ سازی از میان تحصیلکرده ها و علاقمندان بومی مناطق دارای میراث طبیعی میتوانیم در کنار امر حفاظت به حل مشکل آسیب های احتمالی کمک کنیم، معضلاتی که امروزه با آنها دست به گریبان هستیم بحث آلودگی محیط طبیعی، آلودگی آب و هوا و تغییرات اقلیمی منطقه است که باید مردم در کنار متولیان در رسیدن به توسعه ی پایدار همکاری کنند تا میراث طبیعی به عنوان پتانسیل وسیع کشور به منبعی برای اشتغال زایی و حل مشکلات اقتصادی تبدیل شود.
