نقش مطبوعات * نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
در شرایط متعارف ، مطبوعات یکی از وسایل ارتباط جمعی مهم می باشد.
نقش مطبوعات، مثل سایر وسایل ارتباط جمعی چون رادیو، تلویزیون و شبکه های اجتماعی
می تواند تعریف شود.
اگر قرار باشد نقش مطبوعات در جامعه درابعاد گسترده و لایه های عمیق تری مورد بحث قرارگیرد، باید منابع تغذیه محتوا و عرصه های مخاطب وسیعی را همزمان و در مجموعه و حوزه مطبوعات تصور ومطرح کرد.
اگر عرصه فعالیت مطبوعات و رسانه هایی چون رادیو و تلویزیون را شهر متعارفی تصور کنیم، وظیفه یک روزنامه در این شهر مورد نظر می تواند به موضوعاتی ازقبیل: اخبار، انتقادات، پیشنهادات و مقالات، تحلیل ها و تبلیغات تقسیم بندی گردد. موضوعات فوق بوسایل گوناگون از منابع محلی و خارج از محل تهیه دریافت می شود. تهیه مطالب فوق مستلزم خبرنگار و سایر عوامل حرفه ای می باشد. وانتشار مطلب نیازمند نظارت دقیق است. کارمطبوعات بعنوان رسانه وقتی آسان است که برای هرکدام از موضوعات فوق الذکر منابع غنی مؤثق در دسترس باشد و آزادی مطبوعات حاکم شود. اگر این شیوه اجراگردد، مطبوعات به عنوان یک نهاد فرهنگی- تجاری
می تواند بدون نیاز به حمایت، فعالیت نماید.
ولی متاسفانه این روانی کار در عرصه های فرهنگی بویژه در مطبوعات جاری نیست. اگر دقت شود اکثریت مطبوعات از آثار قلمی اساتید، متخصصین، نویسندگان و شعرا محرومند.
جای آثار مربوط به آسیب های اجتماعی در مطبوعات بویژه مطبوعات محلی خالی است. باور این است که آسیب های مربوط به گسیختگی موجود در مراحل تـولید مطبوعات، یعنی منابع تهیه کننده مطالب، بررسی، نظارت و درج مطالب و رساندن مطالب به خوانندگان، عمدتا از نبود شرایط متعارف لازم، ناشی می شود.
شرایط برای فعالیت مطلوب مطبوعات، وقتی فراهم
می شود که روزنامه بتواند اهالی قلم خارج و داخل سازمانی را از نظر مالی تغذیه کند و اهالی تفکر، تخصص و فنون ژورنالیستی و پژوهشی، بدون واهمه از تبعات بعدی آثار منتشره فعالیت نمایند و مطبوعات خاطر جمع باشند که تحت حاکمیت قانون مطبوعات کار می کنند. در شرایط فوق مطبوعات، بعنوان آینه تمام نمای مسائل مردم و جامعه تبدیل
می شوند. خلق شرایط لازم و قابل قبول فوق الذکر در جامعه، آسان و مفید است. برعکس جوامع فاقد شرایط یادشده، باوجود داشتن انواع مطبوعات رنگین و سنگین متعدد، توفیق استفاده از مزایای مطبوعات خود را نمی توانند داشته باشند. باور این است که تعالی کمی وکیفی مطبوعات جز در محیط آزاد و عادی اطلاع رسانی، میسر نمی شود.
