آلودگی هوا نتیجه تمرکز گرائی* نوشته محمد اشراقی
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
اگر آلودگی هوای پایتخت و کلانشهرها نتیجه منحصر بفرد سیاست تمرکز گرائی فرض نشود، مسلما یکی از نتایج عمده آن می تواند باشد. وقتی همه چیزهای مهم ومفید در پایتخت و بعضی از کلانشهر ها قرار دارد، تمایل مسافرت و مهاجرت به مراکز شهری و پایتخت امری بعید نمی تواند باشد. درنتیجه سیاست های متمرکز اداری، سیاسی، اقتصادی و امنیتی ، نظامی کشور در چندین دهه اخیر، عموم مردم و مسئولین کشور می دانند که اغلب سیاستگذاری ها و تصمیم گیری ها در پایتخت اتخاذ و ابلاغ و اجرا می شود. یعنی هرسال انبوهی از مردم مستمرا بدنبال تسریع کار و تسهیل وصول منافع مادی ومعنوی به مراکز شهری عمده کشور و پایتخت مسافرت و یا مهاجرت می کنند. این نوع مسافرت و مهاجرت ها اگرچه ممکن است به افراد، مفید باشد، ولی حداقل برای کل کشور بویژه ایجاد مشکلاتی در عرصه حمل و نقل، مسکن، زیست محیطی و آلودگی هوای پایتخت و مراکز استان ها مضر می باشد. بنابراین باور این است که اطاق های فکر سیستم های اداری و سازمان های کشوری باید یکی از راه حل های مطروحه در مورد حل مشکل آلودگی هوا را ، تغییر سیستم اداری کشور از متمرکز به سیستم غیر متمرکز و حتی فدرال مورد بحث و تبادل نظر قرار دهند. احتمال می رود تراز سود وزیان عدم تمرکز، مثبت تر از تراز انتقال بعضی از وزارتخانه ها و دانشگاها به خارج مرکز خواهد بود. وحتی می توان گفت که زمان اجرای پروژه عدم تمرکز بسیار کوتاه تر از زمان انتقالات می باشد.
اگر با خوشبینی بررسی شود، باین نتیجه می رسیم که در سیستم های غیرمتمرکز، وسایل و امکانات رشد و بلوغ اداری، انسانی واقتصادی مراکز فرعی بیش از پیش فراهم می شود.
