اخلاق حسنه
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
اخلاق جمع واژه خلق است. خلق معمولا به رفتار درونی و بیرونی فردی و یا جمعی گفته می شود. اگر رفتار مشهود از فرد یا جمعی نسبت به خود فرد یا خود جمع و در عین حال به افراد و اجتماعات دیگر، مضر نباشد و مناسب و مفید باشد، می تواند در رده اخلاق و رفتار های حسنه قرار گیرد.
در واقع خوبی و بدی خلق ها مثل تمام پدیده ها با معیار فایده وضرر سنجیده می شود.
فایده و ضرر پدیده های مادی و معنوی فارغ از تبلیغات رایج، و مدعاهای معمول، از تاثیرات کوتاه و بلند مدت آنها در عمل، سنجیده می شود. عمر پدیده ها نیز، در بلندت با معیارهای فایده و ضرر تعیین می گردد.
با اینکه فایده و ضرر پیش افراد و جوامع متفاوت است، ولی معیارهای قابل قبول عمومی در این رابطه، وجود دارد، که می تواند در سنجش خوبی و بدی رفتارهای فردی و گروهی مورد استفاده قرار گیرد.
در طول تاریخ تا امروز، بقا و دوام حسن شهرت و بد نامی تمام پدیده های شناخته شده، از جمله شخصیت ها، جوامع، حکومت ها، انواع مکتب ها، ادیان، باورها، احزاب، انواع گروهای اجتماعی و سیاسی و سنت ها، تا حدود زیادی به تاثیر خوبی و بدی و مفید ومضر بودن مرتبط می شود.
می توان باین باور نزدیک شد که در شرایط متعارف، معیار فایده و ضرر، مهمترین و موثرترین، تعیین کننده ارزش واقعی وفلسفه بقا و فنا انواع پدیده های مادی و معنوی جوامع بشری می باشد.
