خرافات آفت بزرگ جامعه* نوشته محمد اشراقی
خرافات آفت بزرگ جامعه
*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
خرافات (جمع واژه عربی خرافه) به معنی اعتقاد غیرمنطقی و از لحاظ علمی ثابت نشده به تأثیر امور ماورای طبیعت در امور طبیعی است. به عبارت دیگر، هر نوع پندار غیر علمی مردم نوعی خرافه تلقی
می شود.
خرافات معمولاً، ریشه در گرایش‌های درونی و باطنی در زندگی بشر داشته‌اند و به مرور تبدیل به خرافه شده‌اند. آنچه مورد اتفاق فیلسوفان است، این است که هیچ تعریف مشخص و همه پسندی درباره خرافه وجود ندارد و تعریفی که از خرافه به معنای امر موهوم در ذهن مردم است، بسیار نا مشخص و گنگ به نظر می‌رسد.
با تایید تعریف فوق از خرافات ، باین باور می رسیم که امور مبتنی بر خرافات هیچگونه پایه و اساس علمی و واقعیت عملی ندارند. بنابراین باور کنندگان به امور خرافی ، یا ناآگاه و فریب خورده اند، یاآگاهند و برای وصول به اهداف مشخص،
فریبکاری می کنند. زمانی در افواه عمومی و رسانه های جمعی، صحبت می شدکه عده ای از مسئولین کشور از رمال های داخلی و خارجی خط
می گیرند. و صحبت از این بود که رمال ها به دفاتر مسئولین رده بالا رفت و آمد دارند. اگر در صحبت های گذشته و اخیر یادشده حتی واقعیتی ناچیز باشد، جای تاسف دارد و نشان می دهد که کشور از چه مواضعی معیوب است و لطمه ها خورده است. معیوب از این نظر که اگر مسئولی به رمل و رمالی اعتقاد داشته باشد، حتی اگر با خط و نشان رمال کارهم نکرده باشد، تفکر افراد مربوطه عیبناک بوده و گمراه کننده خواهد بود. یعنی در عصر دانش و تکنولوژی، بعضی از مدیران کشور با رمل و اسطرلاب کار می کنند. و می توان حدث زد که بخشی از بد بیاری های جامعه از این مسیر بوجود آمده و می آید. درمورد عدالت، گویا از حضرت علی (ع) نقل است که عدالت یعنی هر چیز در موقع و موضع معقول و منطقی خود باشد. با تکیه براین تعبیر، می توان با قاطعیت گفت که قرار گرفتن یک یا چند مسئول معتقد به خرافات بجای کسی که باید عالم ، ماهر و عاقل باشد، عین بی عدالتی و معادل شکست در انجام وظایف و فرصت سوزی محض
می باشد. بعبارت دیگر، کار با هدایت و خط ونشان رمل و رمالی، عین فریبکاری و خسارت بوده و نابخشودنی است. باور این است که عقاید و اعمال خرافی جزو آفات قدیم و ریشه دار بعضی جوامع
می باشند.
