وقتی هنر هفتم در آذربایجان غربی قربانی کمبود اعتبار و غفلت می شود
سرویس خبری روزنامه ارک- ارومیه – با وجود قدمت بالای ۹۰ ساله سینما در آذربایجان غربی تنها سه سینمای فرسوده و نیمه جان از ۱۹ سینما باقی مانده که به دلیل کمبود اعتبار ، نبود تجهیزات و… آنها هم در مرز تعطیلی قرار گرفته اند.
به گزارش مهر، فرسوده بودن امکانات، تجهیزات سینماها و استاندارد نبودن سالن‌های نمایش و نمایش نیافتن فیلم‌های در سطح بالا و مطابق با فرهنگ و تاریخ مردم در سالهای اخیر مهمترین دلایل رکود سینماهای استان عنوان می شود دلایلی که موجب شده مخاطب امروز دیگر رغبتی برای حضور در سالن های سینما نداشته باشد.
این بی توجهی ها در حالی است که آذربایجان غربی با سه کشور حساس ترکیه، جمهوری آذربایجان و عراق مرز مشترک دارد کشورهایی از جمله ترکیه و جمهوری آذربایجان با هزینه هایی اندک از جمله شبکه های ماهواره ای به راحتی در منازل و فرهنگ اهالی این دیار نفوذ کرده اند.نکته دیگر اینکه فصل تابستان در راه است غنی سازی اوقافت فراغت از مهمترین دغدغه های خانواده ها و مسئولان اما نبود اماکن تفریحی مناسب با توجه به تاثیرگذاری بالای دنیای مجازی این سوال را در نظرها ایجاد می کند برای جلوگیری از نفوذ فیلم ها و شبکه های ماهواره ای در بین نسل جوان چه تدابیری اندیشیده شده است؟
در حال حاضر فیلم و تصویر به عنوان موثرترین و تاثیرگذارترین مقوله‌های تبلیغاتی در جهان مطرح بوده که اگر توجه کنیم دنیای غرب بیشترین تلاش را در این زمینه دارد و با ایجاد هالیوود و بالیوود به راحتی توانسته با انجام سرمایه گذاری انیمیشن‌ها و فیلم‌هایی ارائه دهد که در ذهن کودکان و نوجوانان به گونه‌ای تاثیر گذارد که حتی در زندگانی خود شخصیت نخست فیلم را الگو برای خود قرار دهند.
این درحالی است که با کمبود اعتبار و توجه سینمای ایران نیز می‌تواند با معرفی صحیح و درست اسوه و الگوهای خود و ایجاد فیلم‌های تاثیرگذار در الگوبرداری کودکان و نوجوانان تاثیرگذار باشد چرا که سینما از شاخصه های فرهنگ و تمدن یک جامعه بوده به طوری که وقتی سطح فرهنگی یک شهر بررسی می‌شود بحث تعداد سینماهای فعال و تعداد صندلی به نسبت جمعیت آن شهر مطرح بوده که با مقایسه این معیارها سطح فرهنگی یک شهر مشخص می شود.
امروز تن بی رمق سینماهای کشور با بازسازی و اختصاص بودجه های اندک قابل درمان نیست بلکه احیای صنعت سینما و هنر هفتم در کشور به خصوص آذربایجان غربی نیازمند انقلابی است که در آن فیلمساز و دولت، صنعت سینما را به عنوان بستر عرضه و تقاضای کالای هنری سینما به رسمیت بشناسند.
