ضرورت حمایت از مطبوعات *مدیرمسئول – محمّد اشراقی

شهر تبریز همیشه و بطور خودکار در بسیاری از موارد پیشگام بوده و به شهر اولین ها مشهور است.  این شهر فرهنگی، تمدن ساز و مدیر سیاست های منطقه ای در اعصار گذشته،  در حال حاضر هم دارای شش روزنامه سراسری که عملا در بیش از هفده استان کشور منتشرمی شود، می باشد.  یعنی شهر تبریز بعد از تهران، بعنوان پایتخت، دومین شهر دارای بیشترین روزنامه سراسری در کشور است. روزنامه های (ارک، امین، ساقی آذربایجان، عجب شیر، عصر آزادی و مهد تمدن)، شش روزنامه ای هستند که توفیق سراسری شدن را یافته اند. منطق حکم می کند که روزنامه های نامبرده، به طور شایسته مورد تشویق قرار گیرند. ولی متاسفانه بر عکس، از دریافت آگهی های محلی و منطقه ای استان آذربایجان شرقی، محروم شده اند و استان های دیگر نیز از دادن آگهی باین روزنامه ها خودداری می کنند. و گویا اخیرا تحت تاثیر اقدامات برخی از مطبوعات محلی تبریز ، آگهی  روزنامه های سراسری تبریز، قطع شده است  روزنامه های سراسری تبریز در این مورد با مدیریت جدید ارشاد استان مذاکراتی انجام داده اند. مدیریت استان نیز وعده داده به موضوع رسیدگی و اقدامات بایسته را معمول دارند. به بهانه اتفاقات اخیر، ناگزیر با نوشته زیر به مسئله ضرورت حمایت از مطبوعات نظری اجمالی  می شود.

حمایت از مطبوعات بویژه مطبوعات کم برخوردار  امری ضروری است. جمهوری اسلامی با درک این ضرورت، دارای سیاست های حمایتی خاصی
می باشد که مدت هاست اجرا می شود. هزینه های سنگین اداری و تولیدی، مطبوعات را بحدی ضعیف می کند که حمایت های دولتی و در آمد های نامطمئن مشخص هم نسبت به ترمیم حال و روز مطبوعات مستقل کم برخوردار قادر نیستند. علاوه بر هزینه های اداری و تولیدی، عوامل منفی ناشی از شیوه نامه های ابلاغی در مورد مطبوعات، بخشی از مطبوعات را ازبعضی مزایا محروم می سازد و باعث تضعیف آنها می گردد. شیوه نامه های اجرائی  چند سال اخیر در مورد رتبه بندی مطبوعات، روش توزیع آگهی و طرز توزیع بعد از چاپ ، مطبوعات قوی را قوی تر و مطبوعات ضعیف را ضعیف تر کرده است.  مقررات یاد شده که ظاهرا برای افزایش کمی و ارتقا کیفی مطبوعات اجرا می شود، ممکن است با تحمیل هزینه هایی به نتایجی انجامیده ولی از لحاظ رشدکیفی موفق نبوده است. از آثار منفی شیوه های مذکور فوق، در مورد برخی از روزنامه ها اینکه در اثر اجرای رتبه بندی، یارانه کاغذ که در حال حاضر به یارانه کیفیت  تبدیل شده،  در مورد بعضی ها چندین نوبت قطع گردیده است. بعلاوه،  روزنامه های موفق به توزیع در ۱۷ استان از آگهی های محلی و منطقه ای محروم شده اند. آشنایان به وضع مالی مطبوعات، بویژه روزنامه ها، آگاهند که انتشار بدون آگهی و بدون یارانه،  روزنامه را در چه وضعی قرار می دهد. ولی گویا  کسی و ارگانی، در اینگونه موارد حساسیتی ندارد. با توجه به این وضعیت نامطلوب،  این شبه بوجود می آید که تقویت نشریات قوی  و تضعیف نشریات و روزنامه های ضعیف مدنظر است.  حتما اینگونه نیست، ولی خلاف این
بدبینی ها را، انجام اصلاحات آینده نشان می دهد.