امنیت شرط لازم رشد و توسعه جامعه*مدیرمسئول – محمّد اشراقی
امنیت ازشروط لازم رشد و توسعه فردی و اجتماعی می باشد. اگر امنیت نباشد زندگی فردی و اجتماعی افراد و جوامع مختل می گردد. به قول مشهور سلامتی و امنیت دو نعمت مهمی هستند که ضرورت و اهمیتشان زمانی احساس می شود که مختل می گردند. یعنی، وقتی فرد بیمار می شود، احساس می کند که سلامت، چه نعمت گرانقدری است. یا دزدی می آید، دلهره ایجاد می شود، ضرورت امنیت نامحسوس شبانه را، بارز تر می سازد. باور این است که در فقدان امنیت، سلامت و رشد جسمی، روحی افراد با خطر و آسیب جدی روبرو می گردد.
امنیت اجتماعی هم در مقیاسی وسیع تر دارای اهمیت خاص می باشد. یعنی جامعه نیز در فقدان امنیت پایدار، دچار اختلال می شود.
آحاد جامعه با احساس امنیت، می توانند از زندگی شخصی و کاری آرام برخوردار شوند و بخود و جامعه مفید واقع گردند، ولی درنبود امنیت کافی، زندگی فردی و جمعی آسیب می بیند، رشد و توسعه با اختلال روبرو می گردد. گاها تصور می شود که امنیت، فقط با برقراری محدویت های فیزیکی ایجاد می شود. درحالیکه امنیت فیزیکی که زندگی درقفس را تداعی می کند، به هیچ وجه مقبول نیست و اغلب دارای عوارض وعواقب بی شباهت به ناامنی می باشد. امنیت مطلوب فردی و اجتماعی در جوامع وقتی تامین می شود که کرامت انسان، حقوق شهروندی و آزادی های فردی و اجتماعی آحاد جامعه مصون از تعرض باشند. اگر افراد جامعه دارای روح، جسم و انواع آگاهی های مفید، باشند و در شرایط مناسب فردی و اجتماعی زندگی کنند و از امنیت روحی و جسمی مطلوب برخوردار شوند، می توانند طعم امنیت واقعی را بچشند. در این حالت شرایط عمومی رشد فردی و جمعی در جامعه فراهم می شود. و آحاد جامعه وظایف فردی و اجتماعی خودرا بطور بایسته انجام می دهند و امنیت کل جامعه نیز از این طریق تامین می گردد.
یا به تعبیری دیگر، امنیت واقعی، وقتی تامین می شود که افراد جامعه در شرایط جسمی و روحی مناسب قرار گیرند. در این حالت جامعه بصورت مدیریت اشتراکی بین مردم و مدیران جامعه اداره می شود. جامعه به خانه مشترک زندگی و کار مردم تبدیل
می گردد. این وضعیت وقتی بوجود می آید که اراده مشترک برای خلق آن بین مردم و مدیران جامعه، از صمیم قلب ایجاد و پیگیری گردد.
در جامعه امن ایجاد شده با مدیریت مشترک،
هزینه های فردی و جمعی، به سرمایه گزاریهای هوشمند تغییر می یابد. استعدادها، شایستگی ها و لیاقت ها به عوامل وصول به اهداف تبدیل می گردند. انواع گزینش ها و تبعیض های رایج و روابط ناصحیح، آثار خود را در تامین منافع فردی و جمعی از دست می دهند.
می توان گفت که امنیت واقعی اجتماعی با تامین امنیت جامع آحاد جامعه تامین می شود. در غیر این صورت جامعه از مدیریت مشترک محروم و درمعرض انواع آسیب ها و خطرات گوناگون قرار می گیرد.
