کارگران و فریاد زیر آب!

به گزارش ارک خبر،روز کارگر امسال را درشرایطی پشت سر گذاشتیم که با وجود تقدیر ها و تفقدهای تکراری و نخ نما شده هر ساله مسوولان و مدیران استانی، به ویژه مدیرکل کار، رفاه و تامین اجتماعی استان، هنوز گامی عملی و موثر در راستای حل مشکلات جامعه کارگری استان برداشته نشده است.
به گزارش «اویاقلیق»، جدای از این که کارگران بیچاره، تنها یک روز در سال و آن هم ۱۱ اردیبهشت ماه از سوی آقایان مدیر دیده می شوند، طبقات و راهروهای شوراهای حل اختلاف، واحدهای روابط کار و راهروهای دادگاه ها، هنوز محل تردد و رفت و آمدهای مضطربانه کارگران بیچاره ای است که یا به بهانه تعدیل، بیکار شده اند یا در دایره تکراری عدم پرداخت حقوق و مزایای طولانی مدت، دنبال دریافت حقوق خود هستند.
در این میان، مدیران اداره کل کار، رفاه و تامین اجتماعی استان نیز، به جای نظارت عملی و مداوم بر روابط کارگران و کارفرمایان، احصاء دقیق مشکلات و مطالبات این قشر زحمتکش و مظلوم و همچنین، برنامه ریزی در راستای افزایش امنیت شغلی و تامین معیشت حداقلی آنان، تنها نظاره گر بدبختی و گرفتاری های کارگران هستند.
این که مدیران این حوزه، تا چه میزان از مشکلات و گرفتاری های شغلی جامعه کارگری مطلع است و چه قدر به عنوان مدافع کارگران در برابر کارفرمایان ایفای نقش می کنند و در نهایت، تا چه میزان از عمق مشکلات و دردهای کارگران استان مطلع هستند، سوالاتی است که قطعتا پاسخ روشنی می طلبد!
سخن آخر این که، اگر به زعم برخی مدیران، به اندازه کافی، فرصت شغلی برای کار وجود دارد؛ اما کارگری برای کار کردن یافت نمی شود و با این استدلال، به دنبال عملی کردن واردات کارگر هستند، باید گفت که اولا، کارگر و نیروی کار، در صورت تامین مالی و معیشتی مناسب، دلیلی برای کار نکردن یا عدم استقبال از فرصت های شغلی نخواهد داشت، ثانیا، به فرض وارادات کارگر از خارج، آیا کارگران وارداتی با همان حقوق و مزایای کارگران ایرانی حاضر به کار در وطن خواهند بود یا حقوق دلاری دریافت خواهند کرد!؟ پس بهتر است به جای ایده های مالیخولیایی، به فکر حمایت عملی از کارگران و رفع موانع پیش روی این قشر خدوم باشید!